Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan sanık ...’ın yapılan yargılanması sonunda; beden ve ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkümiyetine dair, Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 22.01.2007 gün, 2006/168 Esas ve 2007/3 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdur çocuğun dinlenmesi sırasında CMK.nun 236/3. maddesine aykırı olarak psikoloji, psikiyatri, tıp veya eğitim alanında uzman bir kişi bulundurulmamış ise de doktor raporları, tanık beyanları ve aynı maddenin 2. fıkrası hükmü gözetilerek bu husus bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Adli Tıp Kurumu Kanununun 7 ve 23. maddeleri gereği usulüne uygun olarak teşekkül etmeyen İhtisas Kurulu raporuna dayanılarak sanık hakkında TCK.nun 103/6. maddesinin uygulanması,
5237 sayılı TCK.nun 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğunun koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı gözetilmeden, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.01.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.


Aslı Gibidir. BAŞKAN
Yz.İş.Müdürü
...