Davacı,  davalı işveren nezdinde 1981 tarihinden itibaren çlıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının davalı işyerinde çalıştığı iş ve işyeri itibariyle itibari hizmet sürelerinin tespitiyle bu sürelerin sigortalılık sürelerine eklenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin kabulü ile davacının davalı işyerinde 17.9.1992 tarihi ile dava tarihi arasında fabrikanın rafineri bölümünde 506  sayılı Yasa"nın Ek 5. maddesi  kapsamında çalıştığının ve çalıştığı sürelerin 3600 gün olması halinde 506 sayılı Yasa"nın Ek 5. ve 6. maddeleri gereğince itibari hizmetten yasada gösterilen sürede  faydalanma ve  bu itibari hizmet sürelerinin 506 sayılı Yasa"nın 108 maddesi gereğince salt sigortalılık sürelerine eklenmesi gerektiğinin tespitine karar verilmiştir
Bu yönüyle davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesidir.
Anılan maddeye göre, sigortalıların itibari hizmetten yararlanması için iki koşulun birlikte gerçekleşmesi zorunludur. Yasanın öngördüğü birinci koşul sigortalının Şeker Sanayii işyerinde fabrika, atölye, havuz ve depolarda, trafo binalarında çalışması, ikinci koşul ise; IV.bendin (1.2.3.4.) alt bentlerinde belirtildiği biçimde a) çelik, demir ve tunç döküm, b) zehirli, boğucu, yakıcı, öldürücü ve patlayıcı gaz, asit ve boya işleriyle gaz maskesi ile çalışmayı gerektiren işleri, c) patlayıcı maddeler yapılması, d) kaynak işleri yapmasıdır. Başka bir anlatımla, IV.bendin alt bentlerinde  belirtilen işleri yaparken fiziksel dış etkenlerin ve olumsuz çalışma koşullarının da olayda ayrıca gerçekleşmesi koşuldur.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının işyeri şahsi sicil dosyası ve Kurum"a verilen işe giriş bildirgelerine göre 22.9.1989-17.11.1990 tarihleri arasında işyerinin laboratuar bölümünde, 17.9.1992-17.5.2006 tarihleri arasında da rafineri ve santrifüj bölümünde her yıl 2-4 ay arasında değişen sürelerde kesintili çalışmalarının bulunduğu, mahkemece hükme esas alınan 7.11.2006 tarihli bilirkişi heyeti raporunda işyerinin rafineri ve santrifüj bölümünün gürültülü olduğu ısı ve nem oranlarının öngörülen miktarlar üzerinde kişi sağlığını olumsuz etkileyecek boyuta ulaştığı laboratuar bölümünde çalışanların ise aynı riske maruz kalmadıklarının bildirildiği görülmüştür. Öncelik davacının çalıştığı işyeri bölümünün yasada sayılan çalışma yerlerinden olup olmadığının anlaşılması daha sonra bu yerlerde yapılan işlerin yasada ikinci koşul olarak öngörülen işlerden olup olmadığının tespitiyle bu işlerdeki olumsuz çalışma koşulları ile fiziksel dış etkenlerin gerçekleşip gerçekleşmediğinin tespiti gerekecektir. Somut olayda davacının 506 sayılı Yasa"nın Ek 5/4 maddesi IV. bendinin öngördüğü işlerde çalışmadığı giderek yasanın belirlediği ikinci koşula sahip olmadığı açık-seçiktir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmaııdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davalı T.Ş. Fab. A.Ş Genel Md.lüğü"ne iadesine, 3.4.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.