MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Ret talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla, gereği düşünüldü:

K A R A R

Mahkeme hükmü davacı vekiline 09.07.2015 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz dilekçesi ise, 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 36/A maddesinde öngörülen (7) günlük yasal süre geçirildikten sonra davacı vekili tarafından 20.07.2015 hâkim havale tarihli dilekçe ile verilmiştir. Her ne kadar dosya içerisinde temyiz harcı bulunmamakta ise de; davacının davayı adli yardım talepli olarak açtığı, temyiz süresinin son günü olan 16.07.2015 tarihinin Ramazan Bayramının arife gününe denk gelip, resmî olarak yarım gün tatil olduğu, buna rağmen temyiz dilekçesinin Ramazan Bayramından sonraki mesai günü olan 20.07.2015 tarihinde verildiği, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra temyiz isteminde bulunulduğundan temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 30/03/2016 tarihinde oy birliği ile karar verildi.