Davacı,  dik pozisyonlandırma cihaz bedelinin davalı Kurumdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.    
Davacı, davalı Kurumca karşılanmayan “dik pozisyonlandırma cihazı” bedeli olan 27.068.- CHF"nin (İsviçre Frangı), davacı tarafından ödenmesi gereken katkı payı düşülerek, faizi ile birlikte davalı Kurumdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, katkı payı düşüldükten sonra kalan miktarın fatura tarihindeki Türk Lirası karşılığı olan 28.821.00YTL"nin dava tarihinden itibaren yasal faiziyle davalı Kurumdan tahsiline, fazla istemin reddine  karar verilmiş ise de, bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile varılmıştır.
Dava, sigortalı için sağlık kurulu raporu ile kullanılması uygun görülen "Ayakta Dik Pozisyonlandırma Cihazı (Motorlu Kalkış-Motorlu Sürüş)" bedelinin davalı Kurumdan faiziyle tahsili istemine ilişkin olup; davanın yasal dayanağı 1479 sayılı Kanun’un Ek 11 ve devamındaki maddelerdir. Anılan Kanun’un 17. ve 18. maddelerinde de, kurumca karşılanacak ilaçların ortez, protez ve iyileştirme vasıtaları ve benzeri yardımların yapılması ile bunların cins ve miktarı ile ödenecek bedellerinin tespitine ilişkin usul ve esasların yönetmelikle düzenleneceği belirtilmiştir. Bu durumda yasanın öngörmüş olduğu ölçüt "sigortalı için iyileştirme vasıtası olması"dır. Aynı hüküm, Yasa’da anılan  Yönetmeliğin 23. maddesinde de yer almaktadır. Söz konusu hükümlerle, sigortalının iyileşmesine olumlu yönde katkı sağlamayacak, hayati önemi haiz olmayan veya kişinin hayatını idame ettirmesi için zorunlu olmayan, protez, araç ve gereçlerin kurumca karşılanmasının mümkün olmadığı sonucuna varılarak, yapılacak sağlık yardımlarının kapsamı ve amacı bu şekilde belirlenmiş olmaktadır. Gerçekten hastanın iyileşmesine katkıda bulunmayan, münhasıran yaşam kalitesini olumlu yönde etkileyen tıbbi araç ve malzemenin davalı kurumca karşılanması, söz konusu madde hükümleri dikkate alındığında mümkün görülmemektedir.
Davaya konu cihazın, tıbben ve fennen sigortalının iyileşmesine katkıda bulunup bulunmayacağı hususunun öncelikle konusunda uzman bilirkişi heyetince saptanması gerekir. Saptama yapılırken, iyileştirme vasıtası olma, sigortalının hayat kalitesini iyileştirme niteliğinde değerlendirilmemeli ve bu kavramın çalışma hayatı ile ilgili bulunduğu ve özellikle sigortalının yeniden çalışma hayatına kazandırılması amacıyla sağlık sorununun az veya çok giderilmesi şeklinde anlaşılması gerekeceği dikkate alınmalıdır. Cihazın kullanımının sigortalının iyileşmesi yönünde hayati öneme haiz ve zorunlu olduğu sonucuna varılırsa, bu takdirde harcama miktarının uygunluğu denetlenmeli ve sonucuna göre karar verilmelidir.
Mahkemece açıklanan maddi ve hukuki olgular doğrultusunda inceleme yapılarak karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 03.04.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.