Fuhuş suçundan sanık ..."in yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Diyarbakır 5. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 28.10.2008 gün ve 2006/558 Esas, 2008/515 Karar sayılı hüküm ile aynı mahkemece verilen 30.07.2009 gün ve 2006/558 Esas, 2008/515 Karar sayılı temyiz isteminin reddine dair Ek Kararın Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
Mahkemece, sanığın yokluğunda verilen 28.10.2008 tarihli hükmün 25.11.2008 günü bizzat sanığa tebliğ edilmesinin ardından CMUK.nın 310/1. maddesinde öngörülen kanuni bir haftalık süre geçtikten sonra sanığın 06.05.2009 havale tarihli dilekçeyle anılan hükmü temyiz etmesi üzerine vâki temyiz isteminin reddine dair verilen 30.07.2009 günlü Ek Kararın 07.08.2009 tarihinde bizzat tebliğ edilmesini müteakip sanığın kanuni süresinden sonra 14.06.2010 havale tarihli dilekçeyle Ek Kararı da temyiz ettiği dosya kapsamından anlaşılmış ise de, anılan Ek Kararda Anayasa"nın 40/2 ve CMK.nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri gereğince başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekillerinin gösterilmesi gerektiği halde, başvurulabilecek kanun yolu, mercii ile şeklinin tereddüde yer vermeyecek şekilde gösterilmediği görüldüğünden, sanığın aynı Kanunun 40 ve devamı maddelerine göre temyiz süresinin geçirilmesinde kusurunun bulunmadığı nazara alınıp istemin süresi içinde yapıldığı kabul edildikten sonra mahkemece verilen temyiz isteminin reddine dair 30.07.2009 günlü, 2006/558 Esas, 2008/515 sayılı Ek Karar incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece kurulan 28.10.2008 tarihli hükümde anılan karara karşı kanun yollarına yapılacak başvurunun şekli gösterilmemiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 10.04.2012 günlü, 7/485-146 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 1412 sayılı CMUK.nın 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen yürürlükte bulunan 310. maddesine göre yoklukta verilmiş karara yönelik temyiz isteminin tebliğden itibaren bir hafta içerisinde yapılması gerekmesine karşılık, sanığın 25.11.2008 günü tebliğ edilen kararla ilgili olarak bir haftalık süre geçtikten sonra 06.05.2009 günü temyiz başvurusunda bulunduğu dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Her ne kadar kararda başvuru şeklinin belirtilmemiş olması nedeniyle kanun yolu bildiriminin
eksik olduğu, bu durumun eski hale getirme nedeni olarak kabulü ile temyiz başvurusunun süresinde yapıldığı ileri sürülebilirse de, sadece başvuru şeklinin gösterilmemiş olmasının “kanun yolu süresinin” işlemeye başlamasını engellemeyeceği, bu durumda başvuru şekli gösterilmemiş veya yanlış gösterilmiş olsa dahi temyiz sürelerinin işleyeceği ve süreden sonra yapılan temyiz başvurusunun kabul edilmeyeceği açıktır, ayrıca belirtilen sürede yanlış merciye yanlış şekilde bir başvuruda bulunulması halinde, bu yanılma 5271 sayılı CMK.nın 264. maddesi kapsamında değerlendirilip başvuranın haklarını ortadan kaldırmadığından, somut olayda gıyabında verilen hükmün sanığa 25.11.2008 tarihinde tebliğ edilmesiyle temyiz süresinin işlemeye başladığı ve sanığın anılan hükmü CMUK.nın 310/1. maddesinde öngörülen kanuni bir haftalık süre geçtikten sonra 06.05.2009 havale tarihli dilekçeyle temyiz etmesi nedeniyle vaki temyiz isteminin reddine dair Ek Karar verildiği tüm dosya içeriğinden anlaşıldığından, sanığın temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan temyiz isteminin reddine dair Ek Kararın ONANMASINA, 05.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.