Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/11877 Esas 2014/1146 Karar Sayılı İlamı

Sanık ..."nin çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkûmiyetine dair Çanakkale Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 08.10.2009 gün ve 2009/118 Esas, 2009/332 Karar sayılı hükümlerin süresinde sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 02.10.2013 gün ve 2011/19534 Esas, 2013/10004 Karar sayılı ilamı ile kayden 05.02.1994 doğumlu olup suç tarihinde 14 yıl 9 ay 17 günlük olan mağdurenin, sanıkla anlaşarak birlikte kaçtıkları ve bu süreçte birden fazla kez ilişkiye girdikleri, daha sonra resmî olarak evlendiklerinin anlaşılmış bulunması karşısında, sanığın aşamalardaki savunmalarında mağdureyi 16 ya da 17 yaşında zannettiğini, mağdurenin 15 yaşından küçük olduğunu bilmediğini beyan ettiği; TCK.nın 30. maddesi hükümlerine göre hata halinin mevcut olup olmadığının tespiti için mağdurenin suç tarihi itibarıyla görünüm olarak 15 yaşından küçük olduğunun anlaşılıp anlaşılamayacağı, içinde bulundukları sosyal ve kültürel durumları, sanığın ulaşmak istediği amaç ve mağdurenin içinde bulunduğu sonuç da dikkate alınarak sanığın mağdurenin yaşı konusunda hataya düşmesinin mümkün olup olmadığı araştırılarak mahkemenin dosyadaki tüm verilerle birlikte kendi gözlemini de tespit edip, gerekirse bu konuda bilirkişi incelemesi de yaptırılmak suretiyle tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre, sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik incelemeyle yazılı şekilde karar verilmesinden dolayı hükümlerin bozulması yönündeki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20.12.2013 gün ve 5-2010/115473 temyiz sayılı itiraznamesi ile sanık hakkında hata halinin uygulanması koşullarının bulunmadığı, Dairenin bu hususta verdiği kararların evlilik birliğini sağlamaya matuf bir uygulama olup hukuki olmaktan ziyade vicdani olarak değerlendirme yapıldığı ve bu durumun anılan suçları cebir veya tehdit ile gerçekleştiren sanıklar açısından da uygulanabilirliği düşünüldüğünde bu nitelikteki suçları işleyenlerin daha az ceza almaları veya eylemlerinin şikâyete bağlı suça dönüşme ihtimali karşısında, adaletsiz ve kamu vicdanını zedeleyen kararların verilmesine yol açabileceği gerekçesiyle Daire kararının hatalı olduğundan bahisle 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK.nın 308. maddesinin 2 ve 3. fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine dosya Daireye gönderilmekle incelendi;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görüldüğünden, İTİRAZIN KABULÜNE, Dairemizin 02.10.2013 gün ve 2011/19534 Esas, 2013/10004 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında atılı suçlardan kurulan mahkûmiyet hükümlerinin bozulmasına ilişkin kararının 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle 5271 sayılı CMK.nın 308. maddesine eklenen 2 ve 3. fıkraları uyarınca KALDIRILMASINA, karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükümlerin ONANMASINA, 05.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.