Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/4906 Esas 2021/7311 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı kadının tüm, davacı erkeğin ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-İlk derece mahkemesince davacı erkek tarafından açılan boşanma davasının yapılan yargılaması sonucunda boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların eşit kusurlu oldukları kabul edilerek tarafların boşanmalarına ve ferilerine karar verilmiş, tarafların istinaf başvurusu sonucunda bölge adliye mahkemesince başvuruların esastan reddine karar verilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davacı erkeğin ailesinin tarafların evliliğine müdahalesine erkeğin sessiz kaldığı vakıası ispatlanamadığı halde davacı erkeğe kusur olarak yüklenmesi doğru bulunmamıştır. Tarafların sürekli ve karşılıklı fiziksel şiddet uyguladıkları, davalı kadının davacı erkeğe hakaret ettiği ve erkeği aşağıladığı anlaşılmaktadır. O halde, boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda davalı kadının ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu husus gözetilmeden tarafların eşit kusurlu olduklarının kabulü doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
3-Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere; evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davacı erkeğin ağır yada eşit kusurlu olmadığı, bu olayların erkeğin kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, kişilik hakları zarar gören, mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen davacı erkek yararına Türk Medeni Kanunu"nun 174. maddesinin (1.) ve (2.) fıkrası gereğince uygun miktarda maddî ve manevî tazminata hükmedilmesi gerekirken hatalı kusur belirlemesinin sonucu olarak yazılı şekilde davacı erkeğin maddî ve manevî tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
4-Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda davalı kadının ağır kusurlu olduğu gözetilmeden yanılgılı kusur belirlemesine bağlı olarak davalı kadın yararına yoksulluk nafakasına (TMK m. 175) hükmedilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2., 3. ve 4. bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, kararın bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.19.10.2021 (Salı)