Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2009/13229 Esas 2010/162 Karar Sayılı İlamı

......

Davacı, iş kazası sonucu, sürekli iş göremez duruma gelen sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan masrafların, 506 sayılı Yasanın 26. maddesi gereğince tazminine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyularak, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre ve özellikle, rücu davasının yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 26. maddesindeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasa Mahkemesinin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile Anayasaya aykırılık nedeniyle iptaline karar verilmiş bulunması, Kurumun rücu hakkının; yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, davacı Kurum’un rücu alacağı, ilk peşin değerli geliri oluşturan 5.156,60 TL’nin, anılan Yasa’nın 26. maddesine göre, davalının %80 kusuruna isabet eden 4.125,28 TL ile sınırlı olup, iş bu davada peşin sermaye değerli gelirlerden talep edilen %20 kusur karşılığı 3.338,74 TL’ye hükmedilmiş olması, sonuca etkili olmayıp, bu hususun ileride açılacak ek davada gözetilmesinin mümkün bulunmasına göre, hükmü temyiz eden davalının yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 18/01/2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.


........