Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/10419 Esas 2016/2627 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/10419
Karar No: 2016/2627
Karar Tarihi: 02.03.2016

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/10419 Esas 2016/2627 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Sanığın çaldığı motosiklet TCK'nın 142/1-b maddesine uymaktadır, ancak 142/1-e maddesi ile farklı uygulama yapılmaması gerektiği belirtilmiştir. Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, en ağır cezadan fazla olamayacağı belirtilerek, sanığın adli sicil kaydındaki en ağır mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiği kararlaştırılmıştır. Temyiz nedenleri görülmemiştir ancak T.C. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesine ilişkin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının uygulanması gerektiği belirtilerek hüküm bozulmuştur. TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinin zorunlu olduğu belirtilmiştir. Hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nın 142/1-b ve 142/1-e, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasa'nın 108/2, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1, 1412 sayılı CMUK'nun 322.

17. Ceza Dairesi 2015/10419 E. , 2016/2627 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın müştekiye ait kilitli motosikleti çalması şeklindeki eyleminin TCK"nın 142/1-b maddesine uyduğu halde, 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması sonuca etkili olmadığından ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasa"nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanığın adli sicil kaydında yazılı en ağır mahkumiyeti olan ... Ağır Ceza Mahkemesi"ne ait 2005/278 Esas 2005/287 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" ibaresi eklenmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.