Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/361 Esas 2020/3547 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Konya 3. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki iflasın ertelenmesi davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, şirketin 5 farklı tavuk çiftliği ve yem ünitesi ile faaliyetini sürdürdüğünü, yumurta fiyatlarının düşmesi üzerine şirketin zarara uğradığını, borca batık duruma geldiğini, ancak iyileştirme tedbirleri ile şirketin içinde bulunduğu mali durumun iyileşebileceğini ileri sürerek şirketin 1 yıl süre ile iflasının ertelenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Müdahiller vekilleri, davanın reddine karar verilmesini talep etmişlerdir.
İlk derece mahkemesince, davacının borca batık olduğu, iflas erteleme talebinde bulunma şartlarının mevcut olduğu, ancak iyileştirme projesindeki öngörülerin yerine getirilmediği, sunulan iyileştirme projesinin gerçekçi ve inandırıcı olmadığı ve söz konusu projeyle şirketin mali durumunun düzelmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddi ile davacının iflasına karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi tarafından istinaf incelemesi neticesine; istinaf mahkemesince yeniden bilirkişi raporu alınarak, 30.09.2015 tarihli mizan ve borca batıklık bilançosunun gerçeği yansıtmadığını, ödenmiş-ödenmemiş sermaye miktarlarının farklı olduğu, dosyada mevcut kök ve ek raporda bu tutarların sorgulanmadığı, mevcut verilere göre şirketin 30.09.2015 tarihi itibariyle varlıkların borçlarını karşılama oranının 1,32 olduğunu, 31.12.2016 tarihi itibariyle ise 1,08 olduğu, şirketin borca batık olmadığı gerekçesiyle mahkeme kararın kaldırılmasıyla yeniden esas hakkında karar verilmesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı süresinde davacı vekilince süresinde temyiz yoluna başvurulması üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 11.11.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.