Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/4837 Esas 2021/7304 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/4837
Karar No: 2021/7304

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/4837 Esas 2021/7304 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2021/4837 E., 2021/7304 K. sayılı kararda, boşanma davası sürecinde kadın tarafından talep edilen ziynet alacağı davasının reddedildiği belirtilmiştir. Kararda ayrıca, maddi ve manevi tazminat miktarlarının hakkaniyet ilkesi göz önünde bulundurularak daha uygun bir şekilde takdir edilmesi gerektiği ifade edilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi ile ilgili açıklamalarına yer verilmiştir. Karar, oybirliğiyle verilmiş ve ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2021/4837 E. , 2021/7304 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-davalı kadının ziynet alacağı davasının reddine yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m/341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "78.630 TL" olarak belirlenmiştir.
Somut olayda talep edilen ziynet alacağının miktarı 40.000 TL olup, bölge adliye mahkemesince ziynet alacağına yönelik verilen karar kesindir. Bu nedenle davacı-davalı kadının ziynet alacağı davasının reddine yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı-davalı kadının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ziynet alacağı davasının reddine yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, yukarıda (3.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 19.10.2021 (Salı)