MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı vergi idaresinin haciz ihbarnamesi ile dava dışı borçlu ..... Ltd. Şti borcundan dolayı davacı şirketteki alacaklarını haciz konulduğunu bildirdiğini, ancak bildirime süresinde itiraz edilemediğinden davacı şirkete 108.434,01 TL tutarında ödeme emri gönderildiğini, davacı şirketin anılan şirkete sadece 37.310,00 TL borcu olduğundan 71.124,01 TL yönünden borçlarının olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı alacaklı vergi idaresi vekili, yasal süresinde itiraz edilmediğinden davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, tüm dosya kapsamı ve alınan bilirkişi raporundan, davacının dava dışı .......Ltd. Şti"ne 37.310,00 TL borcu olduğu, 6183 sayılı Yasa’nın 79.maddesine göre davalı idareye ödemesi gereken miktarın bu olduğu, 71.124,01 TL borcu olmadığı anlaşıldığından bahisle davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 6183 sayılı yasanın 79.maddesinden kaynaklanan menfi tesbit davasına ilişkindir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 168. maddesinde 16/06/2009 tarihinde ve 5904 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile yapılan değişiklik sonucu hazırlanan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun uygulanmasından doğan her türlü davalar için avukatlık ücreti tutarının maktu olarak belirlenmesi gerekirken nisbi olarak takdir edilmesi de hatalı olmuştur.
Öte yandan, Harçlar Kanunun 2588 sayılı yasa ile eklenen (J) bendi hükmüne uyarınca Genel Bütçe kapsamındaki kamu idareleri yargı harcından muaftır. Kural olarak dava kabul edilirse harç münhasıran davalıya yükletilir ancak davalı idare harçtan muaf olduğundan harcın davalıdan alınmasına karar verilmeyeceği gibi davacıya da yükletilemez. Bu durumda davacının peşin olarak yatırmış olduğu harcın iadesine karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken davalı idarenin harçtan sorumlu tutulması da isabetli olmamıştır.
Ne var ki, H.U.M.K’nun 438/7.maddesi uyarınca bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddi ile 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazının kabulü ile hüküm fıkrasının 2. bendinin tümünün silinerek yerine” Davalı idare harçtan muaf olduğundan davacı tarafından peşin olarak yatırılan 1.056.20 TL harcın talep halinde davacıya iadesine" ibaresinin yazılmasına 4.bendindeki “takdiren 7.739,92 TL” ibaresinin silinerek yerine “1.320,00 TL” ibaresinin yazılmasına yine 5.bendin tümünün silinerek yerine “Davacı tarafından yapılan 250,00 TL bilirkişi ücreti ile 154,00 TL davetiye ve müzekkere masrafı 404,00 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine" ibaresinin yazılmasına hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 21.2.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.