Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17560 Esas 2018/26271 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/17560
Karar No: 2018/26271
Karar Tarihi: 05.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17560 Esas 2018/26271 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davalı işyerinde çalışan davacının iş akdinin haksız olarak sonlandırıldığı gerekçesiyle fazla mesai ile hafta tatili ücreti alacaklarının tahsili için açtığı davada hafta tatili talebinin reddine, fazla mesai ücretinin kısmen kabulüne karar vermiştir. Davacı taraf temyiz etmiş ve kararın bozulması talep edilmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına, davacının dinlettiği tanıklarla yasal çalışma süresi üzerinde çalıştığının kanıtlanamaması ve fazla mesai alacağının yine hesaplanması gerektiği gerekçeleriyle karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu madde 45, madde 66, Türk Borçlar Kanunu madde 106
22. Hukuk Dairesi         2017/17560 E.  ,  2018/26271 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 18.02.2008-31.10.2009 tarihleri arası çalıştığını, iş akdine işverence haksız olarak son verildiğini ileri sürerek fazla mesai ile hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
    Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece, hafta tatili talebinin reddine, fazla mesai ücretinin de kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
    2-Taraflar arasında, fazla çalışma ücretinin zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
    Somut uyuşmazlıkta, dava belirsiz alacak davası olduğu belirtilerek açılmış olup Mahkemece, dava kısmi dava kabul edilerek davalının ıslah zamanaşımı savunması dikkate alınmış ve ilk dava dilekçesindeki taleple bağlı kalınarak fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmıştır.
    Davanın belirsiz alacak davası olarak açıldığı ve fazla çalışma alacağının belirsiz alacak davasına konu edilebileceği nazara alındığında, zamanaşımının dava tarihi itibariyle kesileceği değerlendirilmeksizin talep artırım dilekçesine karşı yapılan zamanaşımı def"inin nazara alınarak hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
    3-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Somut olayda, davacı bu alacak talebini kanıtlamak bakımından tanık deliline dayanmıştır. Ancak dinlettiği tanıklardan birisi banka müşterisi, diğeri ise başka şube çalışanıdır. O halde davacının dinlettiği tanıklarla yasal çalışma süresi üzerinde çalıştığını kanıtladığı söylenemez. Bununla birlikte davalı da tanık dinletmiş olup, tanığın çalışma saatlerine ilişkin beyanı dikkate alınarak davacının fazla mesai alacağı yeniden hesaplanmalıdır.
    Sonuç:
    Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.12.2018 gününde oybirliği ile karar verildi

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.