Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18517 Esas 2018/26265 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/18517
Karar No: 2018/26265
Karar Tarihi: 04.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18517 Esas 2018/26265 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı araç motoru ve makine yağcısı olarak çalıştığı işyerinde iş akdinin haklı neden olmaksızın sonlandırıldığı gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatları ile işçilik alacaklarını istemiştir. Mahkeme, deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak temyiz eden davalı vekili, bilirkişi raporunun hatalı tespitler içerdiğini ve hesaplamaların gösterilmediğini iddia ederek temyiz talebinde bulunmuştur. Yargıtay ise, bilirkişi raporunun denetime uygun olmadığını ve hatalı kabul edildiğini belirtmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri: İş Kanunu'nun 18, 19, 21, 24, 25, 32, 33, 34 ve 42. maddeleri.

22. Hukuk Dairesi 2017/18517 E. , 2018/26265 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı davalı işyerinde 17/03/2011-19.10.2012 tarihleri arasında araç motoru ve makine yağcısı olarak çalıştığını, iş akdinin haklı neden olmaksızın sona erdirildiğini beyanla, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarını istemiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı,zamanaşımı def"inde bulunmuş, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Somut uyuşmazlıkta, hükme esas alınan bilirkişi raporunun dava konusu alacakların belirlenmesi konusunda hatalı tespitler içerdiği,alacak kalemlerinin nasıl belirlendiğinin açıklanmadığı,hesaplamaların tablolaştırılarak gösterilmediği, hakkaniyet indiriminin yapılıp yapılmadığının dahi belirtilmediği görülmekle, denetime elverişli olmadığı anlaşılmaktadır. Diğer yandan, bilirkişi raporunda davacının 06:00-20:00 arasında çalışarak, haftalık 33 saat fazla mesai yaptığı tespit edilmişse de, davacı dava dilekçesinde 06:00-20:00 arasında günlük toplam 12 saat çalıştığını ifade etmiş olduğundan, esasen günlük 2 saat ara dinlenme yaptığını kabul etmiş bulunmaktadır. Buna göre ise; haftanın 6 günü 72 saat çalışılarak, haftalık 27 saat fazla çalışma yapıldığı anlaşılmakla, aksi yöndeki kabul hatalı olmuştur. Mahkemece, denetime açık olmayan ve maddi hataya dayalı bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulması isabetli olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.