Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/7207 Esas 2020/9952 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde Demirciler köyü camiinde imam olarak görev yapan sanığın, Diyanet İşleri Başkanlığınca İdare Olunan Cami ve Mescitlerdeki Teberrükât Eşyası Hakkında Yönetmeliğin 5. maddesi gereğince teberrükât eşyası sayılan, üzerinde koruma ve gözetim yükümlülüğü bulunan Demirciler köyü camiine ait seccade ve halıları yetkili makamların izni olmaksızın evine götürüp kullanmak suretiyle zimmetine geçirdiği iddia ve kabul edilen somut olayda; sanığın cami yanında bulunan Kur"an Kursunu faaliyete geçirmek için kursun deposunda bulunan atıl vaziyetteki malzemeleri tanıklar ... ve ... ile beraber gözden geçirip işe yarayabilecek olanların ihtiyaç sahiplerine verilmesi, kullanılamayacak durumda olanların ise atılması konusunda 31/05/2008 tarihli tutanağı tutarak depoyu temizlediklerini, daha sonra çöpte gördüğü suça konu halılar ile seccadeyi cemaatin kullanabileceğini düşünerek evine götürdüğünü ve zimmet kastıyla hareket etmediğini savunması, adı geçen tanıkların da sanığın savunmasını doğrulaması karşısında; sanığın suç kastı ile hareket ettiğine dair, atılı suçtan cezalandırılması için yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı, beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı iptal Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı nüshasında yayımlanmış olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında, 53/5. maddesi uyarınca, ayrıca, cezasının infazından sonra işlemek üzere hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin nazara alınmaması,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 09/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.