Irza geçme suçundan hükümlü ..."nun memnu haklarının ve sürücü belgesinin iadesi talebi üzerine yapılan yargılama sonunda; talebinin reddine dair Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 24.09.2012 gün ve 2008/155 Esas, 2008/185 Karar sayılı Ek Kararın süresi içinde Yargıtayca incelenmesi hükümlü tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 10.08.1995 tarih, 1995/77 Esas, 1995/158 Karar sayılı Kararı ile hükümlünün 765 sayılı TCK.nın 416/1, 417 ve 59. maddeleri uyarınca 8 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, TCK.nın 31. maddesi uyarınca müebbeten amme hizmetlerinden yasaklanmasına ve 2918 sayılı Kanunun 119/1. maddesi uyarınca şoförlük ehliyetnamesinin daimi surette geri alınmasına, karar verildiği, kararın 25.11.1996 tarihinde kesinleştiği ve infaza verildiği, hükümlünün 30.04.1998 tarihinde şartla tahliye edildiği, bi hakkın tahliye tarihinin 21.07.2003 olduğu, hükümlünün bi hakkın tahliye tarihi dolmadan 26.03.2003 tarihinde yeni bir suç işlemesi ve bu suçtan mahkûm olması nedeniyle 765 sayılı TCK.nın 17. maddesi uyarınca şartla tahliye kararının geri alınması hususunda Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesince ihbarda bulunulması üzerine 765 sayılı 5237 sayılı Kanunun 7 ve 5252 sayılı Kanunun 9. maddeleri uyarınca yapılan uyarlama yargılaması sonucunda, 10.07.2008 tarih, 2008/155 Esas ve 2008/185 Karar sayılı ilamıyla hükümlü hakkında 765 sayılı TCK uyarınca kurulan Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 1995/77 Esas, 1995/158 Karar sayılı ilamının iptaline karar verilerek lehe olduğu kabul edilen 5237 sayılı TCK uyarınca hükümlünün cezasının yeniden belirlendiği ve aynı Kanunun 53/1. maddesindeki haklarından yoksun bırakılmasına karar verildiği, bu kararın 08.06.2009 tarihinde kesinleştiği, Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.08.2009 tarih ve 2009/669 Değişik İş sayılı Kararı ile hükümlü hakkındaki şartla tahliye kararının kaldırılmasına ve hükümlünün mahkûm olduğu ikinci suçun suç tarihi olan 26.03.2003 tarihi ile bi hakkın tahliye tarihi olan 27.07.2003 tarihi arasındaki sürenin aynen çektirilmesine karar verildiği, bu kararın da kesinleştiği ve 27.04.2010 tarihinde infaz edildiği, hükümlünün 16.07.2012 tarihli dilekçesiyle memnu haklarının iadesi ve sürücü belgesinin geri verilmesi talebinde bulunduğu,

Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.09.2012 tarih ve 2008/155 Esas ve 2008/185 sayılı Ek Kararı ile “hükümlünün Bafra Ağır Ceza Mahkemesinin 30.05.2007 tarih, 2007/51 Esas ve 2007/114 Karar sayılı ilamı ile uyuşturucu madde ticareti suçundan 5237 sayılı TCK.nın 188/3. maddesi uyarınca 8 yıl hapis ve 16.000 TL APC mahkûm edildiği, bu kararın 29.04.2008 tarihinde kesinleştiği, 2918 sayılı TCK.nın 119/1. maddesi uyarınca uyuşturucu madde ticareti suçundan mahkûm olanların ehliyetlerinin sürekli olarak geri alınacağı, bu kararın infazının devam etmekte olduğu ve ayrıca 2918 sayılı Kanunun 119. maddesinin Anayasa Mahkemesince iptaline ilişkin kararının 19.11.2012 tarihinde yürürlüğe gireceği ve Ek Karar tarihinde yürürlükte bulunmadığı” gerekçesiyle hükümlünün talebinin reddine karar verildiği anlaşılmıştır.
5237 sayılı TCK.nın 53. maddedeki düzenlemeye göre, belli bir suçtan mahkûmiyete bağlı süresiz hak yoksunluğundan söz edilemeyeceği, TCK.nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının cezanın infazı ile birlikte, 53/5 ve 6. maddeleriyle verilen yasaklılarında infazdan belli bir süre geçtiğinde kendiliğinden kalkacağı ve 5237 sayılı Kanunda yasaklanmış hakların geri verilmesi kurumuna ihtiyaç bulunmadığından bu hususta bir düzenleme yapılmamıştır.
5352 sayılı Adlî Sicil Kanunun geçici 2. maddesinde, diğer kanunlarda kasıtlı bir suçtan dolayı belli bir süreyle hapis cezasına veya belli suçlardan dolayı belli bir cezaya mahkûm olan kişilerin, belli hakları kullanmaktan süresiz olarak yoksun bırakılmasına ilişkin hükümleri saklı tutulması, 5237 sayılı Kanun dışındaki çeşitli kanunlardaki süresiz hak yoksunluğu doğuran bu hükümlere rağmen, yasaklanmış hakların geri verilmesi yolunun kapalı tutulması, uygulamada sorunlara yol açacağı ve bu konuda bir düzenleme yapılması ihtiyacı doğduğundan 5352 sayılı Adlî Sicil Kanununun 13/A maddesinde, 5237 sayılı TCK dışındaki kanunlardan doğan yasaklanmış hakların geri verilmesi ile ilgili düzenleme yapılmıştır. Bu hüküm 5237 sayılı Kanun dışındaki kanunlar gereğince verilen yasaklanmış hakların geri verilmesine ilişkin bir düzenleme olup, 5237 sayılı Kanun hükümlerince verilen hak yoksunluklarının geri verilmesi ile ilgili olarak uygulanmasına olanak bulunmadığı gibi buna ihtiyaçta yoktur.
Anayasa Mahkemesi"nin 29.12.2011 tarih, 2010/104 Esas ve 2011/180 Karar sayılı, 2918 sayılı Kanunun 48. maddesindeki sürücü belgelerinin süresiz olarak geri alınmasına ilişkin hükmünün iptaline dair kararı 19.05.2012 tarih ve 28297 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak 19.11.2012 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, 765 sayılı 5237 sayılı Kanunun 7 ve 5252 sayılı Kanunun 9. maddeleri uyarınca yapılan uyarlama yargılaması sonucunda, 10.07.2008 tarih, 2008/155 Esas ve 2008/185 Karar sayılı ilamıyla hükümlü hakkında 765 sayılı TCK
uyarınca kurulan Samsun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 1995/77 Esas, 1995/158 Karar sayılı ilamının iptaline karar verilerek lehe olduğu kabul edilen 5237 sayılı TCK uyarınca hükümlünün cezasının yeniden belirlenmesi ile 765 sayılı TCK uyarınca kurulan önceki hükmün tamamen ortadan kalktığı, uyarlama sonucunda verilen kararda, 5237 sayılı TCK.nın 53/1. maddesindeki haklarından yoksun bırakılmasına karar verildiği, sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin bir karar verilmediği, 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının da cezanın infazı ile birlikte kendiliğinden kalktığı ve mahkemece hükümlünün yasak haklarının iadesine ve sürücü belgesinin geri verilmesine ilişkin talebi konusunda bir karar verilmesi gerekmediğinden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, Ek Kararın 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca, “Hükümlünün sürücü belgesinin geri verilmesi ve memnu haklarının iadesi taleplerinin reddine” ilişkin bölüm Ek Karardan çıkartılarak yerine, “Hükümlünün sürücü belgesinin geri verilmesi ve memnu haklarının iadesi talepleri konusunda karar verilmesine yer olmadığına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan Ek Kararın DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.