Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacı işçinin meslek hastalığı sonucu malul kalması nedeniyle uğradığı manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, A.Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlığının 09.07.2007 tarihli raporuna göre dava kısmen  kabul edilmişse de bu sonuç usul ve yasaya aykırıdır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 109 maddesi prosedürüne göre S.S.Kurumu Sağlık Kurullarından verilen raporlara itiraz halinde sorunun S.S.Yüksek Sağlık kurumuna intikali zorunludur. Ancak bu kuruldan  verilen raporlara karşı herhangi bir itiraz olduğunda ise Adli Tıp Merci veya Tıp Fakültesi konseylerinden rapor alarak sonucu gidilir.
Somut olayda sigortalının maluliyet oranının Z.U.M. Göğüs Hastalıkları Hastanesinin 11.08.2005 tarihli raporuna göre % 13.2,   SSK Yüksek Sağlık Kurulunun 09.07.2007 tarihli raporuna göre ise  % 78 olarak belirlendiği itiraz sonucu  Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 18.04.2007 tarihli raporuna göre de % 60 olarak belirlendiği, raporlar arasındaki çelişkilerin giderilmesi için alınan Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlığının 09.07.2007 tarihli raporuna göre maluliyet oranının %78 olarak tespit edildiği ve mahkemece bu rapora dayanılarak karar verilmiş olduğu anlaşılmış olup; 2659 sayılı Adli Tıp Kurumu Kanunu’nun “Adli Tıp Genel Kurulu’nun görevleri” başlıklı 15/f. maddesinde, Adli Tıp Genel Kurulu’nun, adli tıp ihtisas kurulları ile Adli Tıp Kurumu dışındaki sağlık kuruluşlarının verdikleri rapor ve görüşler arasında ortaya çıkan çelişkileri, konu ile ilgili uzman üyelerin katılımıyla inceleyeceği ve kesin karara bağlayacağı belirtilmiştir.
28.06.1976 gün ve 6/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nda da belirtildiği üzere, 506 sayılı Yasa’nın 109. maddesindeki prosedür doğrultusunda, Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu’ndan görüş alınması gerekir. Hal böyle olunca; Mahkemece Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun raporuna itibar edilmediğine ve önceki raporlarla bu rapor arasında çelişki bulunduğu kabul edildiğine göre çelişkinin giderilmesi için Adli Tıp Genel Kurulundan rapor aldırılması gerekirken, A.Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlığından rapor alınarak sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, tarafların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.03.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.