Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18681 Esas 2018/26230 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/18681
Karar No: 2018/26230
Karar Tarihi: 04.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18681 Esas 2018/26230 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, işçinin iş akdinin emeklilik sebebiyle feshedilmesi ve kıdem tazminatı, yıllık izin ve fazla çalışma ücreti alacaklarının talep edilmesi üzerine açılmıştır. Davalı vekili, ücret ve yıllık izin alacağının ödenmiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, yıllık izin alacağı dışındaki taleplerin reddine karar verirken, yıllık izin alacağının dava açıldıktan sonra ödendiği gerekçesiyle davacının talebinin reddine karar vermiştir. Temyiz talebi üzerine Yargıtay, dava açıldıktan sonra yıllık izin ücretinin ödenmesinin talebin reddiyle sonuçlanması gerektiği, yıllık izinlerin kullandırıldığının ispat yükünün işverene ait olduğu ve işverenin yıllık izinlerin kullandırıldığını ispatlamak için izin defteri veya eşdeğer bir belge sunması gerektiği, iş sözleşmesinin feshi sonrası işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükmünün İş Kanunu'nun 59. maddesinde yer aldığını vurgulayarak kararı bozmuştur.
İş Kanunu'nun 59. maddesi: \"

22. Hukuk Dairesi 2017/18681 E. , 2018/26230 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili davacının davalıya ait işyerinde dikiş makinesi operatörü olarak çalıştığını iş akdini emekliliğe hak kazanması nedeniyle feshettiğini beyanla kıdem tazminatı ile yıllık izin ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın belirsiz alacak davası olarak açılamayacağını, ücret ve yıllık izin alacağının ödendiğini, zaman zaman yapılan fazla çalışma karşılığı ücretin bordroya yansıtılarak ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne yıllık izin alacağının dava açıldıktan sonra ödendiği gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının yıllık izin ücreti alacağı olup olmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin, herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut uyuşmazlıkta yıllık izin alacağının dava açılmadan önce ödendiği (12.01.2015) bu nedenle davacının yıllık izin ücreti alacağının bulunmadığının tespiti ile talebin reddi gerekirken dava açıldıktan sonra ödendiği gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına dair hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.