Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2381 Esas 2020/4553 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mersin Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 06/03/2015 tarihli, 2015/7344 Soruşturma ve 2015/3153 Esas sayılı iddianamenin anlatım kısmında, sanık ...’ün katılana karşı, bir kez otobüsün içindeyken tokat atmak ve bir kez de karakolda çanta ile vurmak suretiyle iki ayrı kasten yaralama suçundan bahsedilmesi karşısında, sanık hakkında tek bir eylem için hüküm kurulmuş ise de sanığa 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi gereği ek savunma hakkı tanınarak, hakkında hüküm kurulmayan eylem için, zamanaşımı süresince her zaman bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nin 25/1. maddesi gereği meşru müdafaa kapsamında kaldığı anlaşılmakla sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, CMK’nin ilgili uygulama maddesi de gösterilmeden, TCK’nin 25. maddesi gereği ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasında yer alan “ceza verilmesine yer olmadığına” ibaresi hükümden çıkarılmak ve yerine “5271 sayılı CMK’nin 223/2-d maddesi gereği beraatine” ibaresi eklenmek suretiyle hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.