22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/18699 Karar No: 2018/26210 Karar Tarihi: 04.12.2018
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18699 Esas 2018/26210 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı işçi, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Mahkeme, hafta tatili ücreti talebini reddederken, fazla çalışma ücreti talebi yönünden davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı taraf kararı temyiz etmiş ve davacının fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık vardır. Davacı tanıklarının davacının çalışma düzenini bilmeleri mümkün olmadığı için log kayıtları esas alınarak yapılacak değerlendirme gereklidir. Karar bu sebep dolayısıyla bozulmuştur. Kanun maddeleri: İş Kanunu madde 10, madde 22/4, madde 36, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu madde 252/1.
22. Hukuk Dairesi 2017/18699 E. , 2018/26210 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle hafta tatili ücreti talebinin reddine, fazla çalışma ücreti talebi yönünden ise davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. Taraflar arasında, davacının fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık vardır. Somut olayda, davaya karşı zamanaşımı savunması karşısında hesaplamaya esas alınan dönemde, davacı tanığı ...’nın davacıyla aynı şubede çalışmasının olmadığı anlaşılmaktadır. Diğer davacı tanığı ... ise davacıyla birlikte aynı şubede hiç çalışmadıklarını ifade etmiştir. Bu itibarla, davacı tanıklarının hesaplamaya esas alınan dönemde, davacının çalışma düzenini bilmeleri mümkün olmayıp, Mahkemece tanık beyanlarına itibar edilerek sonuca gidilmesi hatalıdır. Dosyaya log kayıtları sunulmuş olup, salt bu kayıtlar esas alınarak fazla çalışma ücreti talebinin değerlendirilmesi gereklidir. Yukarıda yazılı sebepten kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.