Esas No: 2022/6003
Karar No: 2022/16006
Karar Tarihi: 15.11.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/6003 Esas 2022/16006 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir kişinin nitelikli hırsızlığa teşebbüs, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezası kesin nitelikte olduğu için temyiz istemi reddedildi. Nitelikli hırsızlık suçu için temyiz istemi yerinde görülmeyerek reddedildi. İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu için ise, sanığın ikinci suçu işlediği tarihten itibaren zamanaşımının durduğu göz önüne alınarak suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş olması nedeniyle hüküm bozuldu ve dava zamanaşımı nedeniyle düşürüldü. Kanun maddeleri ise şöyle: 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulanma Şekli Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/4, 66/1-e ve 67/4 maddeleri, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi ve 5271 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 223/8. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlığa teşebbüs, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I- Mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Hükmolunan doğrudan adli para cezasının miktarı bakımından, 14/04/2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesinin 1. fıkrası uyarınca, üç bin liraya kadar olan mahkumiyet hükümlerinin kesin nitelikte olması ve temyiz kabiliyetinin de bulunmaması nedeniyle sanığın temyiz isteminin, CMUK'un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Nitelikli hırsızlığa teşebbüs suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanığın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usûl ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III- İşyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanığın, eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 116/4 maddesinde tanımlanan suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasanın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık kesintili zamanaşımının, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 11/09/2012 tarihi ile deneme süresi içinde ikinci suçu işlediği 25/06/2013 tarihleri arasında dava zamanaşımının durduğu da gözetilerek, suç tarihi olan 20/12/2009 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı CMK'nun 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 15/11/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
