Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddi kararı ile mahkumiyet hükmü, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Mahkemenin 19.11.2014 tarihli ek kararında, 21.10.2014 tarihli hükmün adli para cezası yönünden miktar itibariyle kesin, sürücü belgesi yönünden ise temyizi kabil olduğu belirtilerek, sanığın temyiz talebinin adli para cezası yönünden reddine karar verilmiş ise de; hükümde hükmolunan ceza ve güvenlik tedbirlerinin yasa yolu açısından birlikte gözönüne alınması gerektiğinden, 5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesi gereğince sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi nedeniyle, hükmün kesin olmadığı ve temyize tabi olduğu anlaşılmakla, ek karar kaldırılarak yapılan incelemede; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24.02.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.