Basit Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18307 Esas 2020/4536 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18307
Karar No: 2020/4536
Karar Tarihi: 04.03.2020

Basit Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18307 Esas 2020/4536 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir basit yaralama suçu için verilen mahkumiyet hükmünü temyiz etmiştir. Temyiz sebepleri reddedilmiştir ancak mahkumiyet hükmünde eksiklikler belirlenmiştir. Sanığın eylemini bıçak kullanarak gerçekleştirdiği olayda, arttırım yapılırken kanun maddesi yazımı yanlış yapılmıştır. Ayrıca denetimli serbestlik süresini belirleme ve uzatma görevinin hükümlüye değil hükümlünün davranışlarını değerlendirerek karar vermesi gerektiğine dikkat çekilmiştir. Bu nedenlerle hüküm bozulmuştur ancak yeniden yargılamayı gerektirmediği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nin 86/3-e bendi, 86/3-a bendi ve 58/7. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18307 E. , 2020/4536 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit Yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın eylemini silahtan sayılan bıçak ile gerçekleştirdiği olayda, arttırım yapılırken uygulama maddesi olarak TCK"nin 86/3-e bendinin yerine 86/3-a bendinin yazılmış olması,
2) 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik ve Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 108. maddesinin 4, 5 ve 6. fıkralarına göre, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarınıda değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu gözetilmeden, mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimininve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, 6 ay süre ile denetimli serbestlik süresinin belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasından "TCK"nin 86/3-a" maddesinin çıkarılarak, yerine "TCK"nin 86/3-e" maddesinin yazılması, ayrıca hüküm fıkrasının tekerrür uygulanmasına ilişkin fıkrasından ise "6 ay süreyle" ibaresinin çıkarılarak, yerine TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ibaresi eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.