Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/541 Esas 2018/26148 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde elektriksel kontrol operatörü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, yasal süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, imzalı ücret bordrolarında fazla çalışma tahakkuku bulunan dönem dışlanarak, tahakkuk bulunmayan dönem yönünden davacı tanığının beyanına itibar edilerek davacının gündüz vardiyasına kaldığı dönemde 08.00-16.00 olan vardiya süresinin 20.00’ye kadar uzadığı, böylece davacının bu dönemde günde 12 saat çalıştığı kabul edilmiştir. Ancak, davacı tanığının vardiyalı çalışma düzeninde her gün 20.00 ye kadar çalışma bulunduğu yönündeki beyanı abartılıdır. Bu itibarla bir kısım davalı tanıklarının da doğrulandığı gibi, davacının gündüz vardiyasında (08.00-16.00 vardiyası) çalıştığı dönemde, haftada 3 gün 20.00’ye kadar çalıştığının kabulü dosya kapsamına uygun düşecektir. Mahkemece bu yön gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
3-Bir başka uyuşmazlık davacının yıllık izin ücreti bulunup bulunmadığı noktasındadır.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece davacının kıdemine göre 28 gün izne hak kazandığı, bu izin hakkının 14 gününü kullandığı, 3 gün izin hakkının ödendiği, böylece 11 gün izin ücreti alacağı bulunduğu sonucuna varılmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosya kapsamında mevcut izin formlarının dikkate alınmadığı anlaşılmakta olup, davacının izin talebini, iznin başlangıç ve bitiş tarihini, davacının imzasını ve işverenin onayını içeren izin formlarına itibar edilmeden sonuca gidilmesi isabetli değildir.
Temyiz edilen kararın yukarıda belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04/12/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.