Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/10281 Esas 2016/2880 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat
Hüküm : 965,70 TL maddi ve 2.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesi


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağı olan ... Asliye Ceza Mahkemesinin 23.03.2010 tarihli ve 2004/1375 esas, 2010/160 karar sayılı dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) hırsızlık suçundan tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 14.04.2010 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 22.07.2010 tarihinde, işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun gereğince öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmış,
Hükmün gerekçesinde tahliye tarihinin 03.11.2004 yerine 03.01.2004, dava tarihinin de 22.07.2010 yerine 29.06.2013 olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin; davacıların tazminat isteyemeyecek kişilerden olduğuna, tazminat şartlarının oluşmadığına, davacıların kendi kusurları nedeniyle koruma tedbiri uygulandığına, hükmolunan maddi ve manevi tazminat miktarının fahiş olduğuna, reddedilen miktar üzerinden davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine, faizin başlangıç tarihinin gözaltı tarihi olarak belirlenmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.