Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/11646 Esas 2014/973 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/11646
Karar No: 2014/973
Karar Tarihi: 28.01.2014

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/11646 Esas 2014/973 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık V.K.'nın cinsel taciz suçu ve kişilerin huzur ve sükununu bozma suçuyla suçlandığı davada, cinsel taciz suçu hükmünün kesin olduğunu ve temyiz edilemeyeceğini belirtti. Ancak, sanığın Huzur ve Sükununu Bozma suçlamasıyla ilgili olarak mahkumiyetine karar verildi. Mahkeme, bu kararın kanuna aykırı olduğu sonucuna vardı ve sanık ve savcının temyiz itirazlarını kabul etti. Karar, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK'nın 317. ve 321. maddeleri uyarınca bozuldu.
5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, kararların temyiz edilebilirliğini düzenlemektedir.
CMUK'nın 317. maddesi, temyiz edilebilecek halleri sınırlamaktadır.
CMUK'nın 321. maddesi, bozma kararını belirleyen hükümleri içermektedir.

14. Ceza Dairesi 2012/11646 E. , 2014/973 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 14 - 2011/269026

Cinsel taciz ve kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan sanık V.. K..’nın yapılan yargılaması sonunda, atılı suçlardan mahkûmiyetine dair İnebolu Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 17.06.2011 gün ve 2011/219 Esas, 2011/807 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık ve O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
14.04.2011 tarihinde yürürlüğü giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3000 TL’ye kadar (dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, cinsel taciz suçundan verilen cezanın tür ve miktarı itibarıyla kesin olan hükmün temyizi mümkün bulunmadığından, sanık ve O Yer Cumhuriyet Savcısının cinsel taciz suçuna yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK.nın 317. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu yönünden sınırlı olarak yapılmasına karar verilmekle gereği düşünüldü:
Sanığın, mağdureyi cep telefonundan arayıp cinsel taciz içerikli sözler söyledikten sonra, değişik zamanlarda birden fazla telefonla aramaktan ibaret eylemlerinin zincirleme olarak cinsel taciz suçu kapsamında kaldığı, TCK.nın 123. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun,bu olayda cinsel taciz suçunun unsuru olduğu gözetilmeden, ayrıca sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan da mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.