Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15826 Esas 2018/26131 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/15826
Karar No: 2018/26131
Karar Tarihi: 03.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15826 Esas 2018/26131 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı bir işçiye kıdem tazminatı ve işçilik alacaklarının tahsili için dava açmıştır. Mahkeme belirli bir işçilik alacağı hakkında karar vermiştir. Ancak, Yargıtay'ın yıllık izin alacağı bakımından bozma kararı vermesi sonrasında mahkeme tekrar karar vermiş ve yıllık izin alacağı dışında kalan diğer alacaklar hakkında eski kararı onaylamıştır. Bu karar, davalıların temyiz başvurusu sonrasında, bozma kararı kapsamında olmayan alacaklar hakkında verilen kararın dikkate alınmaması gerektiği sonucuna varılmıştır. Buna göre, temyiz istemi reddedilmiştir ve mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427 ve 432. maddeleri uyarınca işlem yapılmıştır.

22. Hukuk Dairesi 2018/15826 E. , 2018/26131 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 24.12.2014 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 24.12.2014 tarihli kararı, Dairemizin 10.10.2017 tarihli ilamıyla, yıllık izin alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 1.435,52 TL yıllık izin alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen Mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 10.10.2017 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan yıllık izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalılar vekillerinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalıların temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 03.12.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.