Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan  manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen  kabulüne karar vermiştir.     
Hükmün taraf vekilleri  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi

Dava, davacının  meslek hastalığı sonucu oluşan sürekli işgöremezlik  oranında  %.40  artış nedeniyle  manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 23.02.2007 gün ve 1017 sayılı raporuna göre dava kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı yanca, sürekli işgöremezlik oranını belirleyen adı geçen Kurul raporuna itiraz edildiğine göre,1968 tarihinde %20 , 2005 tarihinde %53,2006 tarihinde %60,2007 tarihinde %62olarak belirlenen raporlar arasında farklılıklar olup çelişkinin giderilerek işgöremezlik oranının %.40 olarak artışının tıbben olanaklı olup olmadığı konusunda,  506 sayılı Yasanın  109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca Kurum Yüksek Sağlık Kurulundan ve Adli Tıp Kurulundan alınan  raporlara itiraz edildiğine göre üst kurul olan Adli Tıp Genel Kurulunda rapor  alınarak sonuca gidilmesi gerekir. Yasal prosedür işletilmeden yukarıda yazılı çelişik raporlar ile yetinerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde,  tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,bozma nedenine göre  tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer  olmadığına temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,06.03.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.