Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm-Karar : Sanığın TCK"nın 89/1, 22/3, 62/1, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin hüküm ve temyiz isteminin reddine dair 05.05.2014 tarihli ek karar

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm ve temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında güvenlik tedbiri niteliğindeki sürücü belgesinin süreli olarak geri alınmasına karar verilmiş olması nedeniyle hükmün temyiz edilebilir olmasından dolayı sanığa doğrudan hükmedilen adli para cezasının miktarı itibariyle hükmün kesin olduğu gerekçesine dayalı olarak verilen 05.05.2014 tarihli temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararda isabet görülmediğinden, temyiz isteminin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanığın, güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak miktarda 159 promil alkollü olarak sevk ve idare ettiği otomobille seyir yönüne yanan fasılalı kırmızı ışığa rağmen durmayıp, kavşakta geçiş önceliğine uymaması sonucu çarpıştığı otomobilde yolcu olarak bulunan bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olmasından dolayı eyleminde bilinçli taksirin koşullarının oluştuğuna dair yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş ise de, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın tam kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, alt sınır aşılarak hak ve nasafete uygun bir ceza tayini yerine, asgari hadden ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, adli emanete alınan CD hakkında bir karar verilmemesi, bu konuda mahkemesinden her zaman bir karar alınması olanaklı olduğundan, bozma sebebi yapılmamış; sanığın TCK"nın 89/1, 22/3, 62/1. maddeleri gereğince 100 gün adli para cezası ile cezalandırılması ve bir gün karşılığı 20,00 TL olarak belirlenip, neticeten sanığa 2.000,00 TL adli para cezası hükmedilmesi karşısında, romen II rakamıyla gösterilen hükmün 4. paragrafındaki tam gün sayısının, sehven “75” şeklinde gösterildiği anlaşıldığından, bu husus mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiş, hükmedilen cezanın taksitlendirilmesine karar verilirken, uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi, mahallinde ilavesi mümkün noksanlık olarak değerlendirilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın savunma hakkının kısıtlandığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına, erteleme hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, eleştirilen hususlar dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.