Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/5092 Esas 2014/5437 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/5092
Karar No: 2014/5437
Karar Tarihi: 20.11.2014

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/5092 Esas 2014/5437 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bartın Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık G. (A.) Tepe, mağdur Niyazi'yi kasten öldürmeye teşebbüs ettiği suçuyla yargılanmıştır. Deliller incelendiğinde suçun sübutu kabul edilmiş ve haksız tahrik nedeniyle cezada indirim yapılmasına karar verilmiştir. Ancak sanık hakkında TCK'nın 82/1-d maddesi uyarınca hüküm kurulması gerektiği ve avukat ücretinin yargılama gideri olarak sanıktan alınamayacağı gerekçeleriyle karar bozulmuştur.

Detaylı açıklamalar:
- TCK'nın 81/1 maddesi yerine TCK'nın 82/1-d maddesi kullanılması: Sanık resmi nikahla evli olmadığı halde mağdur Niyazi ile birlikte yaşadığı için bu maddeden yargılanmıştır.
- Avukat ücreti: Ceza Muhakemesi Kanunu'na göre zorunlu müdafii ücreti yargılama gideri olarak sanıktan alınamaz.

1. Ceza Dairesi 2014/5092 E. , 2014/5437 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1 - 2013/296991
MAHKEMESİ : Bartın Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 14/06/2013, 2013/50 (E) ve 2013/114 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık G. (A.) Tepe"nin mağdur Niyazi"yi kasten öldürmeye teşebbüsünün sübutu kabul, kusurluluğu etkileyen nedenlerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafıinin haksız tahrikin derecesine ve ceza miktarına yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1- Olay tarihinde, sanığın mağdur Niyazi ile resmi nikahla evli olmadığı halde, hakkında TCK"nun 81/1 maddesi yerine TCK"nun 82/1-d maddesi uyarınca hüküm kurulması,
2- Kabul ve uygulamaya göre ise; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına ilişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin yargılama gideri olarak sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün CMUK.nun 321.maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 20/11/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.