Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15253 Esas 2018/26062 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/15253
Karar No: 2018/26062
Karar Tarihi: 03.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15253 Esas 2018/26062 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacının işe iadesi talebiyle açılan davada, Yargıtay'ın onama kararı ile hüküm kesinleşmiştir. Ancak, davacı vekili kesinleşme şerhindeki yanlışlık sebebiyle şerhin düzeltilmesini talep etmiştir. Mahkeme, yapılan tebligatın usulüne uygun olduğu gerekçesiyle talebi reddetmiştir. Ancak davacı vekilinin tebliğde geçen çalışanın isminin yanlış olduğu iddiası üzerinde yeterince durulmadığı belirtilerek, davacının talebi yeniden değerlendirilmelidir. Temyiz mahkemesinde ise, davacının talebi doğrultusunda kesinleşme şerhinin düzeltilmesi istemi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu.

22. Hukuk Dairesi 2018/15253 E. , 2018/26062 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen karar, duruşmalı olarak süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; işin mahiyeti itibariyle duruşma isteminin reddine, incelemenin dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiş olmakla; dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz olunan karar, davacı vekilinin kesinleşme şerhinin düzeltilmesi talebinin reddine dair Mahkemenin 21.05.2018 tarihli ek kararıdır.
Taraflar arasında, davacı vekiline gönderilen 23.12.2015 tarihli Dairemiz onama ilamının 02.04.2016 tarihinde yapılan tebliğinin ve bu tebligata göre Mahkemece yapılan kesinleşme şerhinin usulüne uygun olup olmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşe iade talepli somut davada, davacının işe iadesine dair Mahkeme kararı Dairemizin 23.12.2015 tarihli ilamı ile onanmış ve Dairemiz onama ilamı 04.02.2016 tarihinde davacı vekiline tebliğ edilmiştir.
Mahkemece 26.02.2016 tarihli kesinleşme şerhi ile hükmün Yargıtay 22. Hukuk Dairesi"nin 23.12.2015 tarihli onama kararı ile 23.12.2015 tarihinde kesinleştiği tasdik edilmiştir.
Davacı vekili 09.04.2017 tarihli dilekçesi ile, dosyanın durumunu kalemden şifahen öğrenir öğrenmez 02.03.2016 tarihinde işverene işe iade başvurusunda bulunulduğunu, ancak işverence on günlük kanuni süre geçtikten sonra başvuruda bulunulduğu gerekçesi işçinin işe başlatılmadığını, Yargıtay kararının kendilerine ulaşmadığını, tebligatta ve PTT sorgulamasında tebliğin daimi çalışana yapıldığı yazsa da ... adında bir çalışanı olmadığı gibi, ekte çalışanlarına ait kayıtların sunulduğunu ve tebliğ usulsüz olduğundan on günlük sürenin halen başlamadığını ileri sürerek, tebliğin usulüne uygun olarak yapılmasını ve kesinleşme şerhinin kaldırılmasını istemiştir.
Mahkemece 21.05.2018 tarihli ek karar ile, davacı vekiline yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu gerekçesi ile talebin reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince, tebliğ zarfında daimi çalışan olarak adı geçen ... adında bir çalışanı olmadığı ileri sürülmüş olup, Mahkemece bu iddia üzerinde yeterice durulmadan talebin reddedildiği anlaşılmaktadır. Belirtilen sebeple; tebliğin yapıldığı 02.04.2016 tarihi itibariyle davacı vekiline ait işyerinde ... isimli bir çalışanın olup olmadığı ve belirtilen tarihlerde davacı vekilinin çalışanlarının kimler olduğu ilgili Sosyal Güvenlik Kurumundan ve yapılacak kolluk araştırması ile açık ve tereddüte yer vermeyecek şekilde tespit edildikten sonra oluşacak sonuca göre davacının talebi yeniden değerlendirilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan 21.05.2018 tarihli ek kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.12.2018 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.