MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin olup, buna göre mahkemece suça sürüklenen ... hakkında hakaret suçundan doğrudan tayin edilen 1.160 TL adli para cezasına ilişkin hükmün CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin cinsel taciz suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Oluşa uygun kabule göre olay tarihinde on beş-on beş sekiz yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuğun eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 105/1. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e, 66/2. maddelerinde belirtilen 5 yıl 4 aylık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve zamanaşımını en son kesen 16.01.2015 tarihli mahkumiyet hükmü ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince müsnet suçtan görülen kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 02.07.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.