Davacı, davalı işveren nezdinde 1.6.1990-1.6.2004 tarihleri arası çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının davalı işverene ait ticari minibüste 1.6.1990-1.6.2004 tarihleri arasında kesintisiz olarak şöför geçen çalışmalarının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istemin kısmen kabulü ile, davacının davalıya ait minibüste 1.1.1991 ile 1.6.2004 tarihleri arasında çalıştığının tespitine, karar verilmiş ise de; varılan bu sonuç eksik incelemeye dayalı olup usul ve yasaya aykırıdır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davalı işveren tarafından davacıya ait işe giriş bildirgesinin davalı Kuruma verilmediği, mahkemece işyerinin 506 sayılı Yasa kapsamında kayıtlı olup olmadığının araştırılmadığı, davacının 9.1.1991 tarihinden itibaren Şoförler Esnaf Odasına kayıtlı olduğu, 25.10.1999 tarihli taşıt tanıtım kartında .....plakalı minibüsün taşıt sahibi olarak davalı işverenin şoför olarakta davacının göründüğü anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık, fiili çalışma olgusunun yöntemince kanıtlanmış olup olmadığı, mahkemece bu yönde yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10.maddesinde bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması halinde somut bilgilere dayanması inandırıcı olmaları koşuluyla bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen komşu işyeri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunlara destekleyen diğer tanıklarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Somut olayda mahkemece açıklanan şekilde fiili çalışmanın varlığının yöntemince araştırılmadan sonuca gidildiği ortadadır. Gerçekten ifadesi hükme dayanak alınan tanıklardan iki tanesi aynı minibüs hattı çalışanı olarak dinlenmiş iseler de; tanıkların dosya kapsamından davacıyla birlikte aynı dolmuş hattında çalışan, kayıtlara geçmiş kişilerden olduklarına ilişkin bilgi ve belgelerin bulunmaması nedeniyle, tanık sözleri çalışma olgusu yönünden somut olgulara dayanmamakta soyut düzeyde kalmaktadır. Giderek, tanık sözlerinin inandırıcı güç ve nitelikte olduğu söylenemez. Kaldı ki; davacı 1.6.1990-1.6.2004 tarihleri arasındaki çalışmalarının tespitini istemektedir, 14 yıl gibi uzunca bir süre çalışmanın tespiti inandırıcı ve güçlü delillerle kanıtlanmalıdır.
Yapılacak iş, .......plakalı minibüse ilişkin işyerinin 506 sayılı Yasa kapsamına alınıp alınmadığını SSK."dan sormak, kapsamına alınmış ise işyeri dosyasını SSK dan getirtmek, ilgili kuruluşlardan o hatta ihtilaf konusu dönemde minübüs çalıştıran kişileri sormak gerekirse zabıta marifetiyle davalıya ait ticari minibüsün çalıştığı hatta o tarihte ticari minibüs işleten diğer işverenler ile bu işyerlerinde çalıştığı tespit edilen kayıtlı işyeri çalışanları tesbit edilerek çalışmanın niteliği ile gerçek bir çalışma olup olmadığı yönünde yöntemince beyanlarını almak, ........nolu ticari minibüsün ihtilaf konusu dönemde malik veya maliklerini trafik müdürlüğünden sormak, ihtilaf konusu dönemdeki trafik ceza mahbuzlarını trafik müdürlüğünden getirtmek, çalışma olgusu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı şekilde 506 sayılı Yasanın 2, 6, 9 ve 79/8. maddeleri gereğince kanıtladıktan sonra sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı Kurum ve işverenin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halide davalı işverene iadesine, 26.02.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
