Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18723 Esas 2018/26033 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ve davalı ...Ş. vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili davacı işçinin fazla mesai, yıllık izin ücreti ve ulusal bayram ve genel ücretlerine ilişkin alacaklarının davalılar tarafından ödenmediğini belirterek bu alacakların hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ...Ş. vekili müvekkilinin davada husumeti bulunmadığını, davacının 3 vardiya 8 saat çalıştığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... Özel Güvenlik davaya cevap vermemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamayacağı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Yasanın 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının haftada 3 gün 10.00-17.00 arası çalıştığı ve günlük çalışma süresinin 7 saat olup yasal çalışma süresini aşmadığı, haftanın 3 günü ise 07.00-19.00 arası ara dinlenme düşüldüğünde günlük 10,5 saat çalıştığı bu günlere ilişkin çalışmanın günlük 7,5 saat yasal çalışma süresinden 3 saat fazla olduğu bu halde davacının haftalık 9 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir.
Dosya kapsamı itibari ile mahkemece davacının çalışma saatlerine ilişkin kabulü yerinde ise de; davacının 10.00-17.00 arası çalıştığı günlere ilişkin en az yarım saat olacak şekilde ara dinlenme süresi olduğu düşünülmeden ayrıca İş Kanunun 63. Maddesinin somut olaya uygulanması gerektiği değerlendirilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Mahkemece yapılacak iş bu hususlar göz önüne alınarak gerekirse yeniden rapor alınmak sureti ile çıkacak sonuca göre karar verilmesinden ibarettir.
3-Kabule göre de mahkemece, hüküm altına alınan alacak miktarlarının net mi yoksa brüt mü olduğunun belirtilmemiş olması, infazda tereddüt yaratır mahiyette bulunduğundan bozmayı gerektirmiştir.
4-Kabule göre de; mahkemece hüküm altına alınan alcaklar üzerinden yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi göz önüne alınarak davacı lehine vekalet ücreti takdiri edilmesi gerekmekte ise de davacı lehine hüküm altına alınan miktarlar gözetilmeden, maktu vekalet ücretinden az olacak şekilde nispi vekalet ücreti takdiri hatalı olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 03.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.