MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Elazığ 3. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 06.02.2020 tarih ve 2019/165-2020/23 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacıların "Misgiy", "Misland", "Misland Misafir" "Misland Misaqua" ve "Misland Otantik Osmanlı" ibareli tescilli markaların sahibi olduğunu, bu markaların tescilden önce ve tescilden sonra nizasız şekilde kullandıklarını, davacıların ticari hayatlarına 20 yılı aşkın süreden beri devam ettiklerini, davacılardan Misaş AŞ"nin alışveriş ve eğlence merkezi olarak Misland tesislerinin yapımına başladıktan sonra "Mis" ibareli logonun Misaş AŞ ile bütünleştiğini, 2009 yılında yaşanan ekonomik kriz sonrasında maddi sıkıntıya düşen davacının bazı şirketlerin yöneticileri ile görüşerek onların ortağı olduğu yeni bir şirket kurdurarak kurulan bu şirket ile şirket ortaklarına olan borçlarını yapılandırma yoluna gittiğini, davalı Küüm AŞ"nin de 06.11.2009 tarihinde kuruluş işlemlerinin yapıldığını, davacıya ait marketlerdeki demirbaş malzemelerin devredildiğini, marketlerde kullanılmakta olunan "MİSAŞ" ismi ve tescilli olan logonun da bedeli mukabilinde davalıya satıldığını, ancak davalının bu logoyu satın aldıktan sonra hiç kullanmadığını, davalının bu satış ve devir işleminden sonra davacı adına tescil olan "Misgiy", "Misland", "Misland Misafir, "Misland Misaqua" ve "Misland Otantik Osmanlı" logolarıyla açık şekilde bire bir benzerlik arzeden “Mis AŞ yanıbaşınızda” logosunu tescil ettirdiğini, davalının davacının tanınmışlığını kullanarak haksız kazanç elde etmeye çalıştığını, eylemi ile tamamen kötü niyetli davrandığını, dava konusu marka ile davalının davacının marka hakkına tecavüz ettiğini, davacılara ait tescilli markanın kullanılması nedeniyle kazançlarında düşme olduğunu ileri sürerek davalıya ait 66646 tescil nolu markasının hükümsüzlüğüne, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 5.000,00 TL maddi ve 10.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacıların “Misaş” markası ile işletilen marketçilik faaliyetini Elazığ 1. Noterliğinin 25.08.2010 tarih ve 21071 yevmiye nolu marka devir sözleşmesi ile 20.08.1998 tarih ve 98/011506 kod nolu Misaş markası ve logosunu da 100.000,00 TL bedelle davalıya devredildiğini, "MİSAŞ" markasını devir ve satın alan şirketini 18.10.2010 tarihinde tescil etmek için başvurduğunu, bu marka ve logoyu 18.10.2010 tarihinden itibaren 2010 66646- nolu hizmet markası olarak kullanmaya başladığını, dolayısıyla Misaş markasını 25.08.2010 tarihinden, Misaş logosunu da 18.10.2010 tarihinden itibaren kullandığını, devredilen markanın esasını oluşturan "MİS" markası adı altında yapılan marketçilik faaliyetinin davalıya devredildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davalının maddi tazminat hesabının yapılabilmesi için varlığı zaruri olan ticari defter kayıtlarının imha edildiğini bildirdiği, davalı tarafın markayı kullanmak suretiyle elde ettiği kazancın tespitinin yapılmasının mümkün olmadığı, 6098 sayılı Yasa 50/2. madde kapsamında talep edilen maddi tazminatın, dosya kapsamına mübrez belgeler ve hayatın olağan akışına göre markanın kullanılması neticesinde husule gelen kâr olarak kabulünün hakkaniyete uygun olduğu, markaya tecavüz eylemi nedeniyle tarafların eşit oranda zarar gördüğü ve taraflarca aksine bir açıklama bulunmadığı gerekçesiyle maddi tazminat talebi yönünden davanın kabulü ile 5.000,00 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara eşit oranda verilmesine, davacıların fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına, davacıların manevi tazminat talebinin kabulü ile 10.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara eşit oranda verilmesine, mahkemenin 08.10.2015 tarihli kararında hüküm altına alınan diğer hususlar bozma ilamı dışında bırakılıp kesinleşmiş olmakla bu hususlarda yeniden bir karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 970,25 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 04.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.