4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/17232 Esas 2021/5036 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/17232
Karar No: 2021/5036
Karar Tarihi: 29.03.2021

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/17232 Esas 2021/5036 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın 4733 sayılı kanuna muhalefet suçundan suçlu bulunarak ceza ve müsadereye karar verildiği bir davayı incelemiştir. Ancak, sanığın suçu işlediği tarihteki kanun maddesi 11/04/2013 tarihinde yürürlükten kaldırılmış ve yerine farklı kanun maddeleri getirilmiştir. Ayrıca, daha sonraki bir yasada sanık lehine düzenlemeler yapılmıştır.
Mahkeme, sanığın suçunun hangi kanun maddesiyle cezalandırılacağını belirlemek için farklı yasaların ilgili maddelerini karşılaştırmıştır. Ayrıca, sanık hakkında verilen cezaların çekilme şekli konusunda yanlış bir karar verildiğinden, müsadereye ilişkin yapılan işlemlerde de hatalar yapılmıştır.
Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur.
İlgili kanun maddeleri:
- 4733 sayılı kanunun 8/4. maddesi
- 6455 sayılı kanunun 5607 sayılı kanunun 3/18. maddesi
- 6545 sayılı kanunun 3/18. maddesi
- 7242 sayılı kanunun 61. maddesi ve 5607 sayılı kanunun 3/22. maddesi
- 5607 sayılı kanunun 5/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi
- 7242 sayılı kanunun 63. maddesi
- 5607 sayılı kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- TCK'nun 58. maddesi
- TCK'nun 54/4. ve 54/1. maddeleri
- CMK'nun 232/6. maddesi

7. Ceza Dairesi 2018/17232 E. , 2021/5036 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1- Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın/sanıkların eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla aynı Yasanın 3/1 ya da 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın/sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- Sanık hakkında hem adli para cezası hem de hapis cezası verildiği ve adli para cezaları için TCK’nun 58. maddesine göre tekerrür hükümleri uygulanamayacağı halde tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilirken hiç bir ayrım yapılmaksızın sanığın cezasının TCK’nun 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
3- Dava konusu kaçak eşyanın müsaderesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nun 54/4. madde ve fıkrası yerine TCK’nun 54/1. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK’nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, Hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.