Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2019/1595 Esas 2019/5041 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki taraf vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, davacının eser sözleşmesi nedeniyle düzenlenen faturalardaki KDV bedelleriyle yükümlü olmadığına dair menfi tespit istemine ilişkin olup, mahkemece davanın reddine karar verilmiş, karar taraflar vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın şümulü dışında kalarak kesinleşmiş olan cihetlere ait temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün bulunmamasına göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerine görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında imzalanan 02.06.2002 tarihli sözleşmenin 4. maddesi gereğince, davalı yüklenici şirketin sözleşme uyarınca kesmiş olduğu faturalara %18 KDV uygulamasının sözleşme ve mevzuat hükümlerine göre doğru olduğu, davacı tarafından indirimli KDV uygulamasından yararlanma şartlarına ilişkin başkaca delil ve belge sunulmadığından ... 14. İcra Müdürlüğü"nün 2014/19842 Esas sayılı icra takip dosyasına borçlu bulunmadığı yönündeki talebinin yerinde olmadığı gerekçesi ile davanın esastan reddine karar verilmiştir. Kararın verildiği 2018 yılında yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin “Tarifelerin üçüncü kısmına göre ücret” başlıklı 12. maddesindeki “Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin İkinci Kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla... Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir.” düzenlemesi uyarınca reddine karar verilen miktar üzerinden Tarifenin İkinci Kısmının Üçüncü Bölümünde belirtilen oranlarda nispi vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken İkinci Bölümde belirtilen maktu vekâlet ücretine hükmedilmesi doğru olmamıştır.
Kararın açıklanan bu yönüyle bozulması gerekirse de, yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 6100 sayılı HMK"nın geçici 3. maddesinin yollamasıyla uygulanması gereken mülga 1086 sayılı HUMK"nın 438/VII. maddesi uyarınca hükmün bu yönden düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca davalının diğer temyiz isteminin kabulü ile mahkeme kararının 3. bendinde yer alan “2.180,00” rakamının hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “13.262,00” rakamının yazılmasına, kararın düzeltilmiş ve değiştirilmiş bu haliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 5766 sayılı Kanun"un 11. maddesi ile yapılan değişiklik gereğince Harçlar Kanunu 42/2-d maddesi uyarınca alınması gereken bakiye 52,80 TL harcın temyiz eden davacıdan, bakiye 52,80 TL harcın temyiz eden davalıdan alınmasına, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 09.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.