Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2008/1837 Esas 2008/2996 Karar Sayılı İlamı

Davacı meslek hasatlığı  sonucu maluliyetinden doğan manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının meslek hastalığı sonucu oluşan sürekli iş göremezlik  oranında  % 21,80  artış nedeniyle  manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, Sosyal Sigortalar Kurumu Z.U.M. Göğüs Hastalıkları Hastanesi’nin 26.06.2007 gün ve 1301 sayılı raporuna göre dava kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı yanca, sürekli iş göremezlik oranını belirleyen adı geçen hastane raporuna itiraz edildiğine göre, 05.09.2001 tarihinde % 38,20 olarak belirlenen iş göremezlik oranının % 60,00 oranına ulaşmasının tıbben olanaklı olup olmadığı konusunda,  öncelikle 506 sayılı Yasanın 109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca Kurum Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması zorunludur. Ancak, bu rapora karşı somut verilere dayanan bir itiraz olursa Adli Tıp Kurulundan rapor alınarak sonuca gidilir. Davalının da sürekli iş göremezlik oranın incelenmesi için Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu’na başvuruda bulunduğu dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca davalının itirazının sonucu beklenilmeden giderek yasal prosedür işletilmeden yukarıda yazılı hastane raporu ile yetinilerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
O halde,  davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının ilerde incelenmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 26.02.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.