Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/4337 Esas 2016/2658 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1,62/1,53/6.maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin,sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın, idaresindeki aracı ile gündüz vakti meskun mahalde yer alan kontrolsüz kavşakta, geçiş önceliği kuralına riayet etmeyerek kavşağa giriş yapması sonucu ölenin sürücüsü olduğu motorsiklet ile çarpışması neticesinde, motorsiklet sürücüsünün öldüğü olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın asli kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde, trafik kazası ile bir kişinin ölümüne bir kişinin de yaralanmasına neden olması sebebiyle sanık hakkında iki ayrı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına hükmedildiği ile sanığa ait sürücü belgesi bilgilerinin incelenmesinde, 11 adet trafik cezasının bulunduğu birlikte değerlendirildiğinde, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılarak ceza tayini gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan " kastın yoğunluğu " gerekçelerine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.