Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18781 Esas 2020/4490 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18781
Karar No: 2020/4490
Karar Tarihi: 04.03.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18781 Esas 2020/4490 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir kasten yaralama vakasına ilişkin Asliye Ceza Mahkemesi kararı temyiz edildi. Mağdurun durumuyla ilgili yetersiz raporlar bulunmasına rağmen mahkemece eksik araştırma ile sanık hükümlendirildi. Ayrıca, ceza miktarının hesaplanması sırasında suçun ciddiyeti göz önünde bulundurulmadığı için alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği gözetilmedi. Son olarak, Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek karar bozuldu.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86. ve 87. maddeleri (kasten yaralama suçunun tanımı ve unsurları)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi (cezanın belirlenmesinde dikkate alınacak ölçütler)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3. maddesi (ceza miktarının orantılılık ilkesine uygun olması gerektiği)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 326. maddeleri (kararın bozulması ve kazanılmış hakların dikkate alınması)

3. Ceza Dairesi 2019/18781 E. , 2020/4490 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Mağdur hakkında Batman Bölge Devlet Hastanesi Acil Poliklinik tarafından düzenlenen 21.10.2013 tarihli geçici raporda "Frontal bölgede 3 cm’lik kesi, oksipital bölgede 3 cm’lik kesisi mevcut. Basit tıbbi müdahale ile giderilmez hayati tehlikesi yoktur " şeklinde görüş belirtildiği, aynı hastanenin Acil Tıp Uzmanı tarafından düzenlenen 28.10.2013 tarihli kesin raporunda "21.10.2013 tarihindeki mevcut bulguları hayati tehlike oluşturmuyor. Basit tıbbi müdahale ile geçer" şeklinde görüş belirtilmiş ise de rapor içeriğinin yetersiz nitelikte olup adli tıp kriterlerine uygun olmadığı, raporlar arasında çelişki bulunduğu ayrıca mağdurun yaralanmasının yüzünde sabit ize neden olup olmadığı yönünde bir değerlendirme yapılmadığı, bu hususta başkaca da rapor alınmadığı anlaşıldığından, mağdurun tüm tedavi evrakları, raporları, varsa film ve grafileri ile birlikte en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevk edilerek yaralanmasının özellikle basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilemeyeceği ve yüzünde sabit ize neden olup olmadığı hususlarında duraksamaya yer vermeyecek ve 5237 sayılı TCK’nin 86. ve 87. maddelerindeki tüm unsurları kapsayacak şekilde yeniden raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, yaralanmanın birden fazla olması, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı nazara alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK"nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 04.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.