Mağdur ...’a karşı kasten yaralama suçundan sanık ... hakkında mahkumiyet kararına ilişkin İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 28.09.2010 gün, 2009/276 Esas ve 2010/362 Karar sayılı hükmün sanık savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6.Ceza Dairesinin 16.05.2018 gün, 2015/8586 esas ve 2018/3812 sayılı kararı ile;
“Mağdur ...’ın mahalle kahvehanesinde çay içtiği sırada sanığın yanına gelip 2 TL istediği, mağdurun olumsuz yanıt verip kahvehaneden ayrılması üzerine onu takip eden sanığın bıçakla bir süre kovaladıktan sonra havuzlu çarşıda mağduru yakalayıp kolundan ve bacağından yaraladığı olayda; sanığın eyleminin yağma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yerinde ve yeterli olmayan gerekçeyle yazılı şekilde karar verilmesi” şeklinde bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.
Bozma sonrası İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 02.10.2018 gün 2018/183-283 sayılı kararı ile;
“Her ne kadar Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 16/05/2018 tarih ve 2015/8586 Esas-2018/3812 Karar sayılı kararı ile sanığın eyleminin yağma suçunu oluşturacağı belirtilmiş ise de; yağma suçunun oluşabilmesi için failin karşı tarafın zilyetliğinde bulunan maddi bir varlığı, mağduru tehdit ederek veya ona karşı cebir kullanarak alması veya buna teşebbüs etmesi gerektiği, yargılamamıza konu olayda sanığın, önceden tanıdığı ve arkadaş olduğu müştekiden önce para istediği, sanığın para isterken müştekiyi herhangi bir şekilde tehdit etmediği, ona bıçak göstermediği ve fiili müdahalede bulunmadığı, müştekinin üzerinde bozuk parası olmadığını söylemesi ve sanığın talebini karşılamadığı, bu konuşmadan sonra müştekinin çayını içip kahvehaneden dışarıya çıktığı, bir müddet yürüyen müştekinin arkasına baktığında sanığın kendisini takip ettiğini gördüğü ve sonrasında sanığın elinde bir bıçak farkettiği ve kaçmaya başladığı, sanığın da elinde bıçakla müştekiyi kovalayıp havuzlu çarşı denilen mevkiide yakaladığı ve müştekiyi bıçaklayarak yaraladığı, bu bıçaklama sırasında sanığın yağma suçunun konusunu oluşturabilecek herhangi bir şeyi müştekiden zorla almadığı veya herhangi bir şeyi vermesini istemediği, bu bıçaklama olayının sanığın arkadaşı olan müştekinin para vermemesine tepki olarak meydana geldiği, bu suretle sanığın eyleminin yağma suçunu değil kasten yaralama suçunu oluşturduğu, kaldı ki sanığın yağma suçunu işleme kastı ile hareket ettiğine dair de dosyada herhangi bir delil bulunmadığı ve olayın yukarıda açıklandığı şekilde
meydana geldiği tüm dosyanın incelenmesi ile anlaşılmıştır.” gerekçesi ile ilk hükümde direnilmesine karar verilmiştir.
Bu hükmün sanık savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "Bozulması" istekli 19.01.2019 gün ve 2018/97142 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilen dosya, yeniden incelenerek değerlendirilmiş ve karara bağlanmıştır.

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Oluş ve dosya kapsamına göre, kahvehanede çay içen mağdurdan 2 TL isteyip, alamayan bir süre sonra da kahvehaneden ayrılan mağduru takip ederek onu bıçakla yaralayan sanığın yağmaya teşebbüs suçunu işlediği sabit olduğundan, sanık hakkında silahla yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararının, suç vasfında yanılgıya düşülmesi nedeniyle bozulmasına dair,
Dairemizin 16.05.2018 gün, 2015/8586 esas ve 2018/3812 sayılı kararı usul ve yasaya uygun bulunmakla, İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 02.10.2018 gün 2018/183-283 sayılı hükmündeki direnme kararı yerinde görülmediğinden,
CMK"nın 307/3.maddesi gereğince, mahkemenin direnme kararı konusunda karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 16.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.