Cinsel taciz suçundan katılan sanık ... ile hakaret suçundan katılan sanık ...’ün yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçlardan beraatlerine dair Silifke Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 13.05.2010 gün ve 2010/102 Esas, 2010/490 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi katılan sanıklar müdafileri tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
Katılan sanık ... müdafiin, katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan beraat hükmünü temyizinde hukuki yararı bulunmadığı anlaşıldığından, bu suça yönelik temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 317. maddesi uyarınca reddiyle, temyiz incelemesinin katılan sanık ... müdafiin katılan sanık ... hakkında cinsel taciz, katılan sanık ... müdafiin ise sanık ... hakkında cinsel taciz, sanık ... hakkında hakaret suçlarından kurulan beraat hükümleri ile sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan, katılan sanıklar müdafilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 23.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.