Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2014/14021 Esas 2014/15487 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 9. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 20/05/2013
NUMARASI : 2012/1064-2013/630

Dava dilekçesinde, tanıma kararı verilmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, küçükler G. A. ve C. A.un babasının davacı olduğunun tespitine ve küçüklerin davacının nüfusuna tesciline karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 295. maddesinde tanımanın baba tarafından, nüfus memuruna veya mahkemeye yazılı başvurusu ile ya da resmi senetle veya vasiyetname ile yapılabileceğini hükme bağlamıştır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 33. maddesi uyarınca olayları açıklamak taraflara hukuki nitelendirme ise hakime aittir.
Somut olayda davacı, küçükler G. A. ve C. A.’un kendi çocukları olduğunu ileri sürerek, küçüklerin babasının kendisi olduğunun tespitini istemiştir. Bu istek hukuki açıdan tanımaya ilişkindir.
Yukarıda gösterilen yasal düzenlemeler dikkate alındığında, mahkemede de tanıma yapılabileceği göz önünde bulundurularak, mahkemece sadece küçükler G. A. ve C. A.’un davacı tarafından tanınmasına ilişkin hüküm kurulması ile yetinilmesi gerekirken hukuki nitelendirmede yanılgıya düşülerek yerinde olmayan gerekçe ile küçüklerin babasının davacı olduğunun tespiti ile küçüklerin davacının nüfusuna tesciline şeklinde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 04.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.