MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 158/1-e-son, 168/1, 62, 52/2 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

İzmir 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 19/09/2013 tarih ve 2009/5 esas, 2013/285 karar sayılı kararı ile nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında kurulanberaat, düşme ve mahkumiyet hükümlerinin temyizi üzerine yapılan inceleme neticesinde; Dairemizin 18/02/2019 tarih ve 2017/8263 esas, 2019/868 karar sayılı ilamı ile sanıklar ... ve ... hakkında verilen beraat hükümleri, sanık ... hakkında verilen beraat hükümleri ile sanık ... hakkında verilen düşme ve mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz incelemesi yapıldığı; ancak, sanık ... hakkında birleşen 2009/323 esas sayılı dosya açısından nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin sanık müdafiinin temyiz istemi ile ilgili olarak sehven temyiz incelemesi yapılmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, SGK tarafından haczedilen ve icra yoluyla satılan ... plaka sayılı aracı icra kanalı ile satın aldığı, aracın satışının yapılması halinde aracın aynından doğan birikmiş vergilerin alıcı tarafından vergi dairesine ödenmesi üzerine ödenen miktarın satış bedelinden alıcıya iade edilmesininden yararlanmak amacıyla, aracın vergi borcunun ödendiğine dair 10/01/2007 tarihli sahte vergi dairesi makbuzları tanzim edip, bunları katılan kuruma ibraz etmek suretiyle 6.705,49 TL’yi katılan SGK’dan geri aldığı anlaşılmakla; sanığın eyleminin TCK’nın 158/1-e maddesinde düzenlenen nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, sanığın atılı suçu işlemediğine, suçun unsurlarının oluşmadığına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 26/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.