İcrai davranışla görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/10533 Esas 2016/9653 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/10533
Karar No: 2016/9653
Karar Tarihi: 13.12.2016

İcrai davranışla görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/10533 Esas 2016/9653 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin görevini kötüye kullanması suçundan mahkumiyetine karar verdi. Sanığın temyiz istemini reddetme kararı, tebligat tarihlerindeki tutarsızlıktan dolayı bozuldu. Ancak, mahkeme kararı kazanç yerine menfaat kelimesiyle değiştiren kanunu dikkate almadığı için, suçun işlendiği tarihteki kanun yerine sonradan yürürlüğe giren kanunun hükümlerini uygulamadığı eleştirisiyle karar bozuldu. Ayrıca, sanık ... hakkında iddianamede yer verilmemesine rağmen TCK'nın 43/1. maddesi uygulanarak savunma hakkı kısıtlandı. TCK 53. maddesi de Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle yeniden değerlendirilmeliydi. Suçun 5237 sayılı TCK'nın 53/1-a maddesi gereği işlendiği, ancak sanıklar hakkında hükmolunan ceza infaz edilmeden önce hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanması gerektiği dikkate alınmadı. 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek, karar bozuldu. Kanun maddeleri: TCK'nın 257/1-2, 7/2, 53/1-a, 53/5 ve 43/1; Anayasa Mahkemesi kararı.

5. Ceza Dairesi 2014/10533 E. , 2016/9653 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İcrai davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yoklukta verilen hükmün sanık ...’un adresine tebliğine ilişkin mazbatada tebliğ tarihinin 24/06/2010 olarak yazılması, ""http:gonderitakip.ptt.gov.tr"" isimli internet adresinden söz konusu tebligata ait ""2900629727518"" barkod numarası sorgulandığında da, anılan tebligatın 22/06/2010 tarihinde 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21. maddesine muhtara teslim edildiğinin belirlenmesi karşısında sanığın 25/06/2010 havale tarihli dilekçesi ile hükmü süresinde temyiz ettiği anlaşılmakla, tebliğnamede adı geçenin temyiz isteminin reddine karar verilmesine ilişkin düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Kanunun 1. maddesi ile TCK"nın 257/1-2. madde-fıkralarında yer alan "kazanç" sözcüğünün "menfaat" olarak değiştirilmesi ve bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının da indirilmesi karşısında TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü nazara alınarak, sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Sanık ... hakkında iddianamede yer verilmemesine ve bu hususta ek savunma hakkı tanınmamasına rağmen TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Suçun 5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlendiği kabul edilmesine rağmen, sanıklar hakkında aynı Yasanın 53/5. madde ve fıkrası gereğince cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ..."nın ve sanık ... müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 13/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.