Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2014/12606 Esas 2015/1280 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/12606
Karar No: 2015/1280
Karar Tarihi: 12.02.2015

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2014/12606 Esas 2015/1280 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafından kira bedelinin tespiti istemiyle açılan dava, Sulh Hukuk Mahkemesinde reddedilmiş fakat davalı tarafından temyiz edilmiştir. Davacı, davalının aylık olarak ödemesi gereken kiranın emsal bedellerinin altında olduğunu ileri sürerek kira bedelinin tespitine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı, taraflar arasında beş yıl süreli aylık 5.000 TL'lik bir sözleşme imzalandığını beyan ederek davanın reddini talep etmiştir. Yargılama sürecinde, taşınmazın 3. kişiye satıldığı bildirilmiştir. Mahkeme, taraflar arasındaki sözleşmenin geçerli olduğunu kabul etmiş ancak ülke ekonomisinde olağanüstü bir enflasyonik ortam mevcut olmayarak başka bir ekonomik gösterge de artış olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Daire ise, Tuzla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinde görülmekte olan 01.01.2010 tarihli sözleşmenin iptali davasının sonucunu beklenmesi gerektiğini belirterek kararın bozulmasına ve 6100 sayılı HMK'nin 428 ve İİK'nın 366. maddelerine uygun şekilde kararın bozulmasına hükmetmiştir.
Kanun Maddeleri: 6100 sayılı HMK'nin 428 ve İİK'nın 366. maddeleri.

6. Hukuk Dairesi 2014/12606 E. , 2015/1280 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 8. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 09/05/2013
NUMARASI : 2012/4-2013/288

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira bedelinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalının 01.01.2009 başlangıç tarihli bir yıl süreli sözleşme gereği aylık KDV hariç 5.000-TL bedelle kiracısı olduğunu, ödenmekte olan kiranın emsallerinin çok altında kaldığını, 01.01.2012 tarihinden itibaren kiranın aylık net 25.000-TL olarak tespitine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı savunmasında; taraflar arasında 01.01.2010 tarihinde beş yıl süreli aylık 5.000-TL bedelli yeni bir sözleşme imzalandığını, geçerli olan bu sözleşmeye göre de sözleşmenin ikinci yılında kira bedelinin yeniden tespiti için dava açılamayacağını belirterek davanın reddini istemiş, yargılama devam ederken taşınmazın 06.03.2013 tarihinde 3. Kişiye satıldığını ve kendisinin de taşınmazı tahliye ettiğini bildirmiştir. Davacı ise yargılama sırasında; davalının dayandığı 01.01.2010 tarihli sözleşmenin şirketin görevden ayrılan eski müdürü tarafından şirketi zarara uğratmak için imzalanmış olduğunu, bu sözleşmenin iptali için Tuzla 1. Asliye Hukuk Mahkemesi 2012/5 esas sayılı dava açtıklarını,derdest olduğunu, taşınmazın 07.10.2012 tarihinde dava dışı 3. Kişiye satıldığını, ancak dava tarihi itibariyle dava konusunun kira tespit davasına dayalı olarak kira fark bedeli alacağı olması nedeniyle talep tarihi olan 01.01.2012 tarihinden 07.10.2012 tarihine kadarki dönem yönünden alacak hakkının baki olduğunu bildirmiştir. Mahkemece; taraflar arasında 01.01.2010 tarihli sözleşmenin geçerli olduğu kabul edilerek sözleşmede artış şartı bulunduğunu, sözleşmenin yapıldığı tarihten itibaren ülke ekonomisinde olağanüstü enflasyonik ortam mevcut olmadığı, kira artışına neden olacak başkaca ekonomik göstergelerde artış bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında Tuzla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinde 2012/5 Esas sayılı dosyasında görülmekte olan 01.01.2010 tarihli sözleşmenin iptali davasında mahkemece verilen kararın, Dairemizce 2013/15481 esas, 2014/7928 Karar sayılı kararıyla görevsizlik kararı verilmesi gerektiğinden bozulması sonrası, ilgili mahkemece görevsizlik kararı verildiği anlaşılmıştır. 01.01.2010 tarihli sözleşmenin iptali ile ilgili davanın iş bu dava sonucunu etkileyeceğinden, görevli Sulh Hukuk Mahkemesince incelenip sonuçlanmasının beklenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 12/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.