10. Hukuk Dairesi Esas No: 2015/22288 Karar No: 2017/7854 Karar Tarihi: 14.11.2017
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/22288 Esas 2017/7854 Karar Sayılı İlamı
10. Hukuk Dairesi 2015/22288 E. , 2017/7854 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, iş kazası nedeniyle oluşan Kurum zararının bakiyesinin davalılardan rücuan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hükmün, davacı kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi. 21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun, katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2015 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427’nci maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 2.080,00 TL. olarak değiştirmiştir. Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması hâlinde temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde alacağın tamamının gözetilmesi; tamamı dava edilen alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesi hükmü gereğidir. Somut olayda, davacı kurum tarafından alınabilecek toplam tutar olan 9248,75 TL’nin dava konusu edilmesi ile Mahkemece hükmedilen tutarının 9.151,83TL olması karşısında, reddedilen 96,96 TL’lik tutarın yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması, miktar itibariyle mümkün olmadığından, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması olanaksızdır. O halde davacı Kurum avukatının temyiz dilekçesinin miktar itibarıyla kesinlik nedeniyle reddi gerekmektedir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 14.11.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.