MAHKEMES : İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkiline ödenmediğini ileri sürdüğü ücret alacağı ile bu dosya ile birleştirilen ek davayla istenen ücret faiz alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, davacının, davaya konu alacaklarını icra takipleri sonucu tahsil ettiğini, böylece herhangi bir alacağının kalmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın ve bu dosya ile birleşen ... 2. İş Mahkemesi"nin 2015/689 esas sayılı dosyasındaki ek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Somut olayda; Mahkemece, taraflar arasında bildirilen alacak miktarları hususunda çekişme olmadığı, zamanaşımının işlediği süreçte de çekişme olduğunu gösterir iddia ve savunmada bulunulmadığı, bu durumda davalının zamanaşımı süresi içerisinde de esasen borcu ikrar ettiği, ikrar ettiği borcun bir kısmını ödediği gözetilerek zamanaşımı süresinin kesildiğinin kabul edilmesi gerektiği, bir an için zamanaşımı süresinin dolmasından sonra borç ikrarının gerçekleştiği kabul edilse dahi zamanaşımı süresinin dolmasından sonra alacaklıya yöneltilen borç ikrarının zamanaşımı def"inden zımni feragat anlamına geldiğinin Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23/02/2000 tarihli ve ... esas 2000/116 karar sayılı kararında belirtildiği, yine Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 23/02/2010 tarihli ve 2008/16925 esas 2010/4730 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, zamanaşımı süresinin dolmasından sonra alacaklıya yöneltilen borç ikrarının, zamanaşımı def"inden zımmi feragat anlamına geldiği, borç ikrarında bulunan borçlunun da bu borç ikrarına dayanılarak açılan davada zamanaşımı def"ini ileri sürmesinin çelişkili davranış yasağı kapsamında değerlendirilmesi ve Medeni Kanun"un 2. maddesine aykırılık teşkil etmesi nedeniyle hukuken korunamaycağı, bu durumda taraflar arasında çekişme konusu olmamakla birlikte uzun zamandır ödenmeyen işçilik alacaklarının ödenmesi için eldeki davanın açıldığı, alacak miktarlarının doğum tarihlerinden itibaren taraflar arasında çekişmesiz olduğu, bu yönde yargılama sırasında da yeniden inceleme yapılmadığı gözetilerek öncelikli olarak Borçlar Kanunu"nun 133. maddesinin uygulanmasının gerektiği, bir an için bu maddenin olaya uygun olmadığı şeklinde yorum yapılsa dahi bu durumda da Borçlar Kanunu"nun 139. maddesi ve yukarıda adı geçen içtihat neticesinde zamanaşımı defi"nin yerinde olmadığı kanaatine varılarak hüküm kurulmuştur. Ancak, dosya içeriğinde yer alan 27/12/2010 tarihli belgenin yetkili kişilerce düzenlenip düzenlenmediği, dolayısı ile davalı ... Başkanlığı yönünden borç ikrarını havi bağlayıcı bir belge olup olmadığı araştırılmak sureti ile oluşan sonuca göre bir karar vermek gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.