Müstehcenlik suçundan sanık ..."ın yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Bursa 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 17.03.2011 gün ve 2010/392 Esas, 2011/244 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 Tarih ve 2012/1431 Esas 2013/18 Karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, “Sanık hakkında hükmolunan cezanın TCK.nın 58/6-7 maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine” denilmiş olması ve 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesinde, “Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca tekerrüre esas alınacak ilamın infaz aşamasında belirlenebilecek olması karşısında, hükümde tekerrüre esas alınacak en ağır ilamın gösterilmemesi bozma nedeni yapılmamış, 29.12.2009 tarihli CD izleme ve tespit tutanağındaki tespit yeterli ve tam kanaat verici olduğundan tebliğnamedeki bu konuda bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, sanığa hapis cezasının yanında tayin edilen adli para cezasının, tam gün sayısının bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktar ile çarpılması suretiyle hesaplanması sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi ise mahallinde tamamlanabilir eksiklik kabul edilmiştir.
Delillerle iddia, savunma ve duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 23.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.