Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/5899 Esas 2013/6824 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/5899
Karar No: 2013/6824
Karar Tarihi: 11.04.2013

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/5899 Esas 2013/6824 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıya karşı açılan manevi tazminat davasında yerel mahkeme tarafından verilen karar, temyiz edilmiştir. Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, davacının yararına verilen 2.400 TL manevi tazminatın fazla olduğunu ve daha düşük bir tutarın uygun olacağına karar vermiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur.
Borçlar Kanunu'nun 47. maddesi gereğince, manevi zarar adı altında verilecek tazminat tutarı özel durumlar göz önünde tutularak adalete uygun olmalıdır. Bu tazminat, bir ceza veya malvarlığı zararının karşılanması amacı taşımamaktadır. Yargıç, nesnel ölçülere göre etkili olan nedenleri dikkate alarak uygun bir biçimde takdir hakkını kullanmalıdır. 22/06/1966 tarihli Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da takdir edilecek manevi tazminat tutarını etkileyecek özel durum ve koşulları belirtmektedir.

4. Hukuk Dairesi 2013/5899 E. , 2013/6824 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 17/12/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/01/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dava, etkili eylem nedeniyle uğranılan manevi zararın tahsili istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Somut olayın gelişim biçimi, olayın gerçekleştiği tarih, davacıya eylemde bulunanların iki kişi olmasına rağmen tek kişi aleyhine dava açılmış olması ile yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacı yararına hüküm altına alınan 2.400 TL manevi tazminat fazladır. Davacı yararına daha alt düzeyde manevi tazminata karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar vermiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/04/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.